Tweede paasdag

Vanmorgen werd ik al vroeg wakker er kriebelde iets over mijn schouder, vlak bij mijn hoofd dus.. Nog half in slaap veeg ik over mijnschouder en voel dat ik iets wegsla. Ik slaap nog te veel om te kijken wat het is. Als ik wakker word zie ik een hele grote tor op de grond liggen, dood en een hele grote vreemde vlieg. iek...dat zal een van de beesten zijn geweest die op mijn arm zat, maar goed dat ik het niet gezien heb. We staan op en gaan ontbijten. Rond 8.30 is Felix er, hij komt zeggen dat het springen van de brug niet is vandaag, het was zaterdag.! Ik zeg zie je nou wel, hoe komt het toch dat ik dat weet en jullie niet, jullie wonen heir. Zo zie je dat het wereldje van vele hier niet veel verder is dan hun eigen omgeving. Hij heeft met Torgbui overlegd , er is inDzodze een festival waar we heen kunnen verder is er niet veel te doen vandaag.Nou daar hebben wij nietveel zin in. Felix gaat naar de school om te kijken hoe het met de deuren is die er instaan? Wij gaan mee met hem. Bij de school is er niemand aan het werk, terwijl ze zeiden dat ze vandaag gewoon zouden werken. We zien de deuren en daarbij zien we ook dathet niet de deuren zijn die wij in het ziekenhuis hebben laten maken. Ze hebben dan ook een andere timmerman de deuren laten maken dan dat de bedoeling was.De deuren zijn gewoon drie planken houttegen elkaar getimmert.Enkele deuren zijn een stuk te klein, er zit een groot kier tussen het gebond en de deur. Een van de deuren is onder helemaal scheef en dan bedoel ik de zijkant, kan ook niet. Felix belt de timmerman op en die komt. We leggen hem uit wat we niet goed vinden en vragen of hij dat op kan lossen. Ja dat zal hij doen, hij gaat naar een houtzager die wat latjes zaagt die de ruimtes opvullen. We zijn benieuwd, hij gaat in ieder geval wel meteen aan de slag. Intussen heeft Lesley, het zoontje van Felix zijn behoefte gedaan op de gang buiten bij de school. Hij is nog maar 2 jaar, moest nodig en is ergens gaan zitten. Nou Felix kan aan de slag, poep in zijn schoentje, zijn voeten broek en bibs. Gelukkig heeft felix wc papier in de auto liggen, water is er niet hier. Hij maakt hetschoon en gaat hem naar huis brengen. Hans blijft bij de school en ik word door Felix afgezet bij het ziekenhuis.

Daar isdokter Kwasi bezig met de ronde op de kraam afdeling. Ik sluit aan. Er zijn 2 bevallingen opkomst tot nu toe. maar die laten nog even opzich wachten.Ik ga naar de heren afdeling kijken naar de mannen met de brandwonden. Daar ligt er nog maar 1 van, de rest is naar huis en moeten om de dag komen voor verband te wisselen. De jonge die er nog is moet net naar het verbandkamertje voor de wissel. Ik kijk hoe hij loopt, heel erg moeilijk, hij heeft namelijk ook veel flinke wonden achter zijn knie. Maar het is goed voor hem om te lopen, goed voor de bloed doorstroming. De mannen op zijn kamer hadden gezegt dat hij zo min mogelijk moest bewegen, dan had hij minder pijn. Ja dat klopt misschien wel maar hij moet juist gaan bewegen. We zeggen hem dat hij 3 tot 4 x per dag een stukje over de gang moet gaan lopen, en even naar buiten. Dat belooft hij te doen als wij zeggen dat dat goed voor hem is. In het verbandkamertje gaat eenverpleegster beginnenom het verband er af te halen. het doet pijn zie ik aan hem. Ik zeg ze dat zehet eerst nat moeten maken dan gaat het een stuk makkelijker. Dat doen ze en het helpt in ieder geval iets. Ik doe handschoenen aan en ga mee helpen. Heel voorzichtig halen we het verband eraf, van zijn benen, armen enbuik. Ook in zijn gezicht heeft hij brandwonden maar die zijn niet verbonden, die helen zo, in de lucht. Ik ben hier zo een hele poos mee bezig en heb er honger van gekregen. Ik loop naar de kraamafdeling om mijn tas te pakken maar dan merk ik dat het even heel druk is. Twee bevallingen zijn er aan de gang, allebei met wat problemen. De ene mevrouw, of eigenlijk meisje nog weet niet hoe te persenen doet het helemaal verkeerd. Ik probeer ze uit te leggen hoe ze het moet doen, een hap lucht, kin op de borst en duwen naar onderen. maar ze hebben hier helemaal geen begeleiding nergens in gehad en om het nu uit te leggennu ze het ook moeten doen is heel moeilijk. Daar komt bij dat als ze iets niet goed doet ze op haar donder krijgt van de verloskundige, verbaal of non verbaal en dan bedoel ik een flinke tik op een arm of been.Uiteindelijk word het kindje met veel hulp door 2 verloskundige geboren, gezond jongen. De moeder heeft een flinke inscheuring opgelopen en wordgehecht.

Intussen gaat het bij de andere mevrouw ook door, ook zij weet niet goed hoe ze moet persen en uiteindelijk doet ze het niet meer. het kindje heeft een vrij groot hoofdje en zit vast. Twee verloskundigen gaan op de buik van de moeder mee duwen zodat het kindje geboren kan worden en ja na veel inspanning van iedereen is het er. Gezond en wel. De moeder heeft een flinke bloeding en worddoor de verloskundigen verzorgd. Gelukkig 2 gezonde babytjes.Dokter Bonsu is terug van zijn vrije weekend en begint zijn dienst, dat betekend dat dokter Kwasi vrij is. Hans is naar het ziekenhuisgekomen, hij gaat met mij buiten eten, hij heeft al gegetenthuis. Ik neem een oliebol en een pakje koekjes, cola had ik van thuis meegenomen, een blikje. We zitten lekker onder een boom. Na de luch gata Hans naar huis, ik blijf we spreken af om rond 16.30 uur bij Blue skies, terrasje,te zijn. Binnen zijn de verloskundige nog druk bezig met de 2 vrouwen die net bevallen zijn. Ik kijk of er nog bedden vrij zijn want ze moeten nu naar een andere kamer. Ze lagen op de first stage kamer, de kamer waar je bent als je aande gang bent, nu loeten ze naar een gewone kamer van 6 personen. Ik maak 2 bedden op en neem de vrouwen en babytjesmee naar hun nieuwe kamer. Maar een van de bedden die ik net opgemaakt heb word inbeslag genomen door een nieuwe opname die net binnen komt. Als de dienst over gedragen word om 14.00 uur is er even verwarring. Wie is die mevrouw in bed 14, dat weet de verloskundige niet. Nou dat is die mevrouw die ik heb verhuisd, die eerst op de first stagekamer lag. Dat zijn ze alweer vergeten, en omdat zi hier niet net als wij met de namen werken weten ze soms niet wie het is. Later als de rust hier weder gekeerd is ga ik nog even naar de dames en heren afdeling kijken.Er komt een verpleger aan, hij vraagt of ik het druk heb, nee ik heb tijd. Hij vraagd of ik mee wil helpen met het verband te wisselen van de vrouw met brandwonden, de andere verpleegsters zijn druk bezig en alleen jkan hij het niet. Nou ik help wel even... Het verband eraf doen gaat vrij goed als we het bevochtigen en ook de tijd geven om in te trekken. Het is nog pijnlijk voor d evrouw maar ja het moet eraf. De onderbenen/voeten doen we eerst. Dan willen we de bovenbenen doen maar dat gata niet als ze ligt, ze moet komen zitten om te gaan staan. Als ze na enkele minuten zit op haar bed is dit al pijnlijk genoeg, we doen eerst haar rug, buik en beide armen verzorgen. Dan moet ze toch echt gaan staan om haar boven benen te kunnen doen. Man man wat heeft ze veel wonden, die moeten eerst schoon gewreven worden met een vochtig steriel gaasje, dan word het belegd met gaasjes gedrengt in vaseline of olie. Dan komen er droge gaasjes overheen en word verbonden met ja het rolletje verband, uit China, zeggen ze hier. Een nep verband, het is werkelijk niets als je het rolletje i je handen hebt, een paas touwtjes geweven en dat moet verband heten. HGet is ook heel moeilijk af te rollen, het komt steeds in de war. Maar na ruim 2,5 uur zijn we zover klaar dat later als ze weer ligt alleen de borsten nog verzorgd moeten worden. Het is inmiddels bijna 18.00 uur geworden, het begint schemerig te worden. Ik moet gaan, ik wil altijd op tijd gedouched zijn voordat de muggen op me af komen, en die zijn er al nu in de schemer, en aangezien ik nu niet lekker ruik, maar voor de muggen een welkom vochtig hapje ben zie ik dat ik een moter heb en laat me afzetten bij Blue skies. Maar er is niemand meer, Hans is al naar huis, ik loop maar vlug aan. Er stopt een man op een motor en die brengt me gratis verder, heel attent. Thuis verteld Hans dat ze met Felix en de dierenarts op het terras gezeten hebben, ook was er een hulp van dokter Boni die vertelde dat de dokter morgen naar ons komt, op bezoek. Dokter Boni is officieel totonze spreker benoemd. Ik ga gauw in de douche, nog steeds geen warm water, boiler is waarschijnlijk stuk. Ik eet witte rijst met groenten en Hans heeft nasi. Toetje is vandaag ananas stukjes, watermeloen en poopoo. Ik typ mijn verhaal van gisteren en halverwege is het verdwenen, moet ik weer opnieuw beginnen. Dan als ik met vandaag bezig ben valt de stroom uit, geen light off, de rest vanhet hotel heeft gewoon stroom zie ik buiten,maar gewoon een stop gesprongen want even later hebben we weer licht. Ik had mijn computer al afgesloten ik dacht misschien ligt het aan ons, wij zijn `savonds best veel aan het opladen, telefoons labtop enz. Ik ga dan ook maar naar bed. Het was vandaag 32 graden, voor het gevoel 37. Welterusten, tot morgen.

Eerste paasdag...

Het is zondag eerste paasdag, eens kijken hoe ze dat hier vieren. We hebben een heerlijk ontbijt 2 sneetjes BRUIN brood met een gebakken ei,( gekookt besteld) en ik hab vandaag chocomel. Nog niet gehad deze keer, niet aan gedacht ook. Ik leg er zelf een lekker chocolaatje bij, nog wat hans mee bracht uit het Nick hotel. Ik bewaar ze in de koelkast, heb ik af en toe iets lekkers. Na het ontbijt kleed ik me om om naar de kerk te gaan. De mis begon om 9.30 uur maar ik zorg dat ik er om 10.30 ben, tijd genoeg hij duurt vandaag tot 13.00 uur zei felix. Hans komt later. Ik loop op mijn gemak nara de kerk, er is geen plaats. Veel mensen zitten buiten aan beide zijkanten en ook bij de hoofd ingang zijn bankjes en stoelen neer gezet waar veel mensen zitten. Als de collecte is schiuf ik er van buiten uit ook tussen, maar later blijkt dat de mensen buiten geroepen worden om hun geld te geven, ik was te vroeg, beter opletten Toinet. Als de communie uitgedeelt word wacht ik dus tot dat de mensen buiten geroepen worden, maar helaas dat gebeurd niet. Ik denk dat die allemaal niet gedoopt zijn of niet voor de kerk zijn getrouwd want niemand gaat te communie. Nou heb ik er geen gehad, jammer, vind ik. Volgende week beter. Na de mis de gebruikelijke stuurgroep waarbij ik 1 keer geld ga brengen. Er staan allemaal kinderen op een rij met ieder een stoffen tasje met daarop de dag van de week. Ik doe mijn geld in het tasje van vrijdag. Later blijkt dat het iets met je geboortedag te maken heeft. Ze vieren hier de geboortedag, ik ben op een vrijdag geboren en zou hier dan als meisje Afi geheten hebben. Een jongen geboren op vrijdag heet Koffie, denk aan Koffie Anan. Zo heeft iedere dag van de week voor een jonge en voor een meisje een naam. Om 13.00 uur is het gedaan et de mis, we gaan naar een terrasje, het is erg heet vandaag. Ik bestel een shandy, dat is lang geleden. Het zit hier in een fles, light bier met lemon en er zit maar 2 procent alcohol in. Nou als we later naar huis lopen voel ik die 2 procent wel. We hebben afgesproken dat Felix ons morgenrond 11.00 uur ophaalt om dan samen met zijn gezin naar Soga kope te gaan waar ze volgens traditie van de brug over de Volta afspringen. Volgens mij is dat altijdop paaszaterdag, maar hier zegt iedereen dat het morgen is ze zijn er nog nooit geweest maar hebben er wel van gehoord.We gaan rusten in ons huisje bij de airco, jullie zitten ws bij de kachel. Verder doen we niet veel, ik dacht paaseieren te zoeken maar ik zie alleen her en der een gekleurd papiertje en daar heeft nog geen eitje ingezeten ook. Nee pasen betekend hier veelblijdschap, dansenen zingen in de kerk. Iedereen zegt prettig paasfeest, Happy Eastern tegen elkaar. Wat zeg ik, als we over straat lopen horen we nog heel vaak Happy Newyear, alsze iemand dit jaar nog niet gezien hebben zeggen ze dat tegen je. We eten lekkere friet met groenten en Hans heeft wat kip. het toetje is een halve ananas. Ik heb ook geen zin om te typen vandaag en ga heerlijk buiten zitten wat op fb kijken en een spelletje doen. hans ligt al op bed en slaapt. Uiteindelijk ga ik om 22.30 uur ook naar bed. See you tomorrow...

Niks...

Zaterdag, lang weekend ook hier, dat was gisteren al het geval. Op goede vrijdaghebben ze hier ook een vrije dag. Vandaag gaan we eerst naar de school kijken hoe ver de timmermannen zijn. We lopen er samen naar toe. Ze zijn druk bezig en we zien dat in bijna alle lokalen het plafond al uitgestrookt is. Ze zijn nu bezig op de gang, buiten. Een leraar van de school is er ook, hij helpt een beetje, rolt touw op. Hij vraagt of we mee gaan kijken naar de deuren, die liggen verderop bij een timmerman, ze zijn klaar. We lopen er naar toe en zien de deuren, het zijn niet de deuren zoals we in het ziekenhuis hebben, maar goed ze zijn klaar en goed voor de school. Ze worden op een aanhangwagentje met een motor ervoor geladen en naar school gebracht. Dan willen ze de deuren erin gaan maken maar er is geen hang en sluitwerk. Felix en Hans gaan dat kopen. Dan kunnen ze vooruit. Ik ben intussen naar het ziekenhuis gelopen, dwz halfweg vroeg een jonge op een motor of hij me weg mocht brengen, dat heb ik maar gedaan. In het ziekenhuis is ook nu weekenddienst en het is er erg rustig. Dokter Kwasi heeft dienst en ik loop mee met de ronde. Die duurt nu veel langer dan dat dr Bonsu het doet, die kent de patienten en personeel veel beter. Ik ga naar de afdeling kijken hoe het met het meisje is, wat gisteren zo geslagen werd, ze is er niet meer. Waarschijnlijk zijn de ouders gekomen en hebben haar mee naar huis genomen. De mannen met de brandwonden zijn er wel, ze liggen met zijn drieen op een kamer, kijkt erg gezellig, ze hebben goede buurt samen. Het gaat al weer ietsjes beter met ze zegt een van hen. Ik denk dat ze nu van de schrik zijn bekomen. Jullie kunnen hier mooi samen een feestje vieren, met water, geen alcohol, ja dat doen ze ook, ze lachen erom. Op de gang word een vrouw met veel brandwonden verzorgd, verband gewisseld. Op haar rug zijn grote vellen los, een broeder en een verpleegster zijn samen bezig om al het lossse vel te verwijderen. Ik zie aan de vrouw dat het pijn doet. De bruine huid heeft plaats gemaakt voor een kleur die erg veel lijkkt op die van ons. Net of ze een donker pak aan heeft dat nu uit gaat. Op sommige plaatsen is het goed doorbloed op andere minder. Ja ze heeft veel pijn. Op de dames afdeling is het ook rustig er zijn er veel naar huis. De vrouw die haar hand omhoog moest houden heeft hem weer omlaag, ik gebaar haar dat hij omhoog moet. Dan laat ze me zien dat er verband op haar hand ligt, het ligt los. Ik vraag of ik mag zien wat er aan de hand is, ze doet het verband omhoog en ik zie een wond, oei. De dokter zei gisteren dat als ze haar hand omhoog zou houden dat hij dan maandag een heel stik dunner zou zijn, ik ben benieuwd, er is misschien wel iets veel ergers aan de hand.. het meisje met de buiten baarmoederlijke zwangerschap maakt het naar omstandigheden ook goed, dwz beter dan gisteren, ze heeft nog pijn. Ik ga weer naar de kraamafdeling waar ik mijn tas pak om wat te gaan eten en drinken. Ik voel dat ik iets nodig heb, ik ben heel erg moe en het is ook nog eens ontzettend heet vandaag of ligt dat aan mij.Ik koop een fles water eneen oliebol . Bij de kokosnoten jonge wil ik een kokosnoot kopen, dan zie ik een bekende en hij ziet mij. Koop er twee zegt ie, ik denk oke dat doe ik krijgt hij er ook een. Maar hij heeft er twee voor mij gekocht, nou dat hoeft hij helemaal niet maar hij staat erop. Ik drink het heerlijke kokoswater eruit met een rietje en laat hem middendoor slaan. Hij maakt een lepeltje en ik geniet ervan. Na de lunch help ik nog mee op de afdeling om gaasjes te vouwen maar ik voel dtat ik nog steeds moe ben. Ik ga vandaag maar eens toegeven aan de moeheid en ik ga naar huis, achterop een motor. Ik drink wat en ga op bed liggen, lekker in de airco. Als ik even lig voel ik wat hoofdpijn, ik neem 2 paracetamol en val heel snel in slaap. Om 16.00 uur word ik wakker, Hans sliep ook. We zitten even buiten en gaan wat drinken halen in het dorp. In het hotel is al enkele dagen niet veel te krijgen, cola donker alcohol vrij bier fanta 7-up alles is op. Ze zeggen al 4 dagen dat het er morgen weer is maar niets. Hans heeft gehoord dat de weduwe, geen geld wil geven om het te kopen, bier word wel aangevuld. We lopen door de hitte naar de straat en gaan een winkeltje in, we kopen er enkele blikjes drinken. Op de terug weg gaan we op ons terrasje zitten bij Blue LSkies, ik stuur een berichtje naar felix of hij ook komt, ja hij komt eraan. We zitten gezellig wat te drinken en dan ziet Felix bij de winkel erlangs een bekende. Het is Kristy een zus van Godwin(Die nu in Nederland woont). Ik heb ze al heel lang niet meer gezien, ze woont en werkt in Accra in een ziekenhuis als verpleegkundige. Ze wil het even hebben over de reis die haar moeder binnenkort gaat maken naar Nederland. Ze maken zich zorgen, moeder kan geen Engels praten, hoe gata dat allemaal. Ik zeg dat hans goed voor haar zal zorgen en dat hij in het vliegtuig ook tegen de stuwardes zal zeggen dat ze extra aandacht verdient. hans zal ook kijken of er een stoel in zijn buurt is zodat hij ze in de gaten kan houden. Kristie heeft nu vakantie en is thuis bij haar moeder. Ze vraagt of ik een dezer dagen naar het huis wil komen dat beloof ik. Felix heeft intussen de chief bebelt of hij naar ons komt op het terras maar hij zit op een of andere bijeenkomst. Dan belt hij Torgbui Ahoo de vierde op, Hans is nu in Akatsi aangekomen en het is de gewoonte dat je dan bij hem komt groeten.Maar ook Torbgui is niet thuis nu, ook ergens naar een of ander festiviteit. Morgen dan, we zien morgen wel. Felix brengt ons naar huis, maar daarvoor laat hij ons trots het land zien dat Agusta zijn vrouw heeft gekocht. We rijden erlangs, het ligt er mooi naast een net in aanleg zijnde weg. Veel mensen doen dat, een stuk land kopen, dar gedrende de jaren een huis opbouwen zodat ze later een iets hebben. Dit is hun pensioentje eigenlijk. Het huis wat ze erop wil bouwen gaat ze verhuren voorlopig, zijn extrainkomsten. Felix zegt ook dat hij genoeg heeft, alles wat hij verdient stopt hij in zijn kinderen, hij wil dat ze naar school gaan en daarna door studeren. Hij vind het belangrijk dat ze later iets kunnen. Als we dan weer thuis zijn gaan we douchen en daarna buiten eten, friet met groeneten en ik een gebakken ei en Hans kip. Hans gaat weer naar binnen bijde airco zitten en ik blijf nog genieten van de temperatuur, heerlijk. het is nu om 22.20 28 graden en het voelt als 31...

't Zal wel geen paaseieren zoeken worden morgen... Good night...

De Passion... de kruisweg...

Goede vrijdag is het vandaag. Ik weet dat er iets bij de RK kerk te doen is, ik heb zoiets begrepen van de kruisweg lopen door Akatsi. Het begint om 8.00 uur bij de kerk. Ik zorg dat ik op tijd klaar ben, heb om 7.00 meteen ontbijt besteld. We willen een ewoon gebakken ei, we krijgen de eitjes maar aan 1 kant gebakken, dat durf ik niet te eten, Hans wel. Ik ga terug en laat de andere kant ook bakken. Het is een lekker eitje geworden. Dan ben ik klaar om te gaan, Chris komt er aan, hoera hij is het niet vergeten dat ik vandaag om 8.00 bij de kerk wil zijn. Hij brengt me weg, op de weg er naar toe zien we dat ze juist aangelopen zijn, ze steken de weg over. Chris brengt me via een binnendoor weg, bij de mensen over de binnen plaats naar het begin van de stoet. Dan gaat hij Hans halen, die al aangelopen is denk ik. Hij zou wel te voet komen, kost te veel aan benzine voor Chris. Ik probeer nog vlug een foto te maken van het begin van de stoet, wat ziet dit er indrukwekkend uit. De pastoor, Father Paul met 3 misdienaars voorop, een van de misdienaars draagt het kruis. Achter hen aan lopen ontzettend veel mensen. Zingend en biddend lopen ze mee.Er wordt telkens gestopt endan wordeen statie voorgelezen, of hoe zeg ik dat. De mensenknielen,hebben daneen slipper of een zakdoekje op de grond, en bidden. Zingend gaan we dan weer verderJa zo zijn er 12 staties, en telkens ertussen lopen we weer een stuk. Zo komen we door een groot deel van Akatsi. Telkens sluiten meer mensen aan.Om 10.00 uur zijn we weer terug bij de kerk, die loopt helemaal vol met mensen die erbij waren, en er kunnen er veel in hier. Er wordnu ookin de kerk noggebeden. Dit gaat tot 12 uur duren is mij verteld, nou ik vond het lopen al heel wat, om nu nog eens 2 uur in de kerk te zitten... Hans is buiten op een bankjegaan zitten, de kerk zit helemaal vol! Ik kom na een kwartier naar buiten en we gaan richting ziekenhuis lopen. Onderweg drinken we een flesje fris, het was heet om te lopen en we hebben er dorst van gekregen. We zitten bij ons tentje vlakbij mijnfruitkraam. Daarna lopen we door naar het ziekenhuis. Op de kruising komt er een busje aangereden, er zit een bekende in, Mawuli de chauffeur van het ziekenhuis, in zijn eigen busje. Hij ziet ons lopen en stopt, een hartelijk welkom voor Hans ! Hij draait om en brengt ons naar het ziekenhuis. Daar laat hij Hans naar de ziekenwagen kijken, er is iets met de accu aan de hand. Ik laat ze samen achter en ga naar de kraamafdeling. Daar is het erg rustig vanmorgen. De dokter had gisteren al een hele drukke dag en heeft ook vannacht nog moeten werken. Er was een meisje binnen gekomen zwanger van een tweelingwaarvan thuis al een kindje geboren was, het is dood, nu is ze bloedend en wel naar het ziekenhuis gekomen met familie om hier verder te bevallen. Ze moet een keizer snede ondergaan dus dokter Bonsu werd uit bed gebelt rond 1.00 uur. Er werd een meisje geboren, een prachtig lief gezichtje heeft het. De moeder is nog erg suf en heeft veel pijn. De moeder heeft veel bloed verloren en krijgt nu bloed bij, wat door een van de familieleden gedoneerd is. De baby blijft nog op de gang bij de zusters post totdat de moeder instaat is het te ontvangen. Hans is even binnen gekomen en gaat boodschappen doen.. brood halen en iets voor erop. Ik blijf hier, hij zegt dater op de afdeling een drukte is op de gang, iets gebeurd een ongeluk of zo? Ik ga even later kijken en tref inderdaad een heleboel mensen aan. Ik zie 2 mannen op een brancard zitten, ze zitten vol met brandwonden, op de eerste hulp ligt een mevrouw die veel brandwonden heeft en in de verbandkamer zijn ze iemand aan het verzorgen met brandwonden. Wat is er gebeurd, nou er is in het huis bij deze mensen een gasfles ontploft. veel mensen koken op hout maar sommige op gas, die flessen staan vaak in de hete zon. Ik word door de o k geroepen of ik een brancard wil gaan halen op de kraamafdeling voor iemand die net geopereerd is en vervoerdmoet worden naar de afdeling.Dokter Bonsu die nog steeds hier blijkt te zijn heeft zojuist weer een operatie gedaan. Weten jullie nog van gisteren dat ik het over diews blinde darm had, nou dat was dus geen blinde darm ontsteking. De dokter twijfelde hier gisteren al aan maar wist niet precies wat het meer kon zijn. Nu blijkt dat het meisje een buitenbaarmoederlijkezwangerschap had. Ze is nu geopereerd en gaat naar de vrouwen afdeling. Ik leg ze mee over in haar bed. Dan gaat de dokter de ronde hier doen op de dames en heren afdeling en nu ik hier toch ben ga ik mee. Er liggen vanallerhande problemen, hoge bloeddruk een opgezwollen arm en hand die maar niet dunner lijkt te worden, malarie en astma. De vrouw met de opgezwollen hand moet haar hand omhoog houden, maar dat vergeet ze telkens. Aan een infuus standaart hebben ze een touwtje gemaakt en daar moet ze hem inhangen. Valt niet mee voor haar. Als webij het meisje van de buitenbaarmoederlijke zwangerschap zijn laat de dokter trots een foto zien van wat hij aantrof. Een eierstok ter grote van bijna een voetbal, de eileider zat gedraait zodat er geen bloedteovoer heen was. Zo is het afgestorven en ganggreen ontstaan. Hij vraagt de o k assistente het te laten zien, het zit in een emmer. Dit word ook aan de familie en als het meisje wakker is aan haar,getoond om te laten zien wat het was, en dus geen kindje. De heren afdeling is na onze ronde zo goed als leeg, er mogen er veel naar huis, nu net voor het paasweekend. Ik vraag of de dokter ook naar het meisje op de gang kijkt maar daar is het nu nog te vroeg voor, er moet meer rust zijn voordat hij haar kan onderzoeken. Op de gang is het nog een drukte er staateen politie agent met een stok in zijn handen. Ik zie een meisje staan. vlak bij hem, ze probeert weg te lopen, maar word tegen gehouden en dan geslagen door de politie. Ze moet op de grond gaan zitten met haar hoofd op de grond om vergiffenis te vragen. dat doet ze maar komt denk ik te vlug weer omhoog, weer word er verschillende keren geslagen met die stok. Ze probeert weer te vluchten, de politie stopt haar, ze staat nu voorover gebogen met haar hoofd op een brancard die daar staat. De politie slaat meerdere keren heel hard op haar rug en billen met de stok. Ik heb inmiddels gezien dat het meisje verstandelijk beperkt is en besluit in te grijpen. Ik loop voorzichtig naar de politie en vraag smekend of hij aub wil stoppen met slaan. Dat doet hij, ik probeer het meisje te kalmeren,de verpleegsters in de buurt willen dat ze op de brancard gaat liggen. Ik wijs haar dat te doen. Ze gaat er liggen, kijkt voorzichtig met een oog waar de politie is. Het andere oog krijgt ze bijna niet open, dat is heel erg opgezwollen. Als ze de kans denkt te krijgen springt ze van de brancard af en vlucht, maar ze word tegen gehouden door mensen op de gang even verderop. Ze gaat weer liggen, ik vraag om handschoenen en doe die aan, kan ik ze aanraken als dat nodig is. Ze blijft nu rustig liggen, kijkt mij af en toe aan, ik maan haar om kalm te blijven, dan draait ze zich om, wil de politie (en mij) niet zien. Ze doet haar jurkje omhoog en ik zie dat ze veel wonden heeft op haar hele lichaam, overal vel eraf. De politie gaat naar buiten en is uit beeld.Nou blijkt dit een heel moeilijk geval te zijn. Ze heeft schijnbaar, zeggen ze vrouwen uit het dorp aangevallen, geslagen en bedreigd, met een mes? Er is zelfs familie aanwezig die beweren dat hun moeder door dit meisje dusdanig op haar hoofd isgeslagen met een voorwerpen met een mes in haar gezicht is bewerkt dat ze nu nog in coma ligt. Ook zeggen ze dat ze 2 mensen heeft vermoord. De ouders kunnen haar niet in bedwang houden, ze klimt zo over de omheining heen en is weg. De vader heeft al eens voor haar in de gevangenis gezeten, ze kunnen het niet aan. De politie wil graag met ze in contact komen nu zijn er mensen opzoek naar ze. Intussen blijft de politie hier. Ik zie dan nog een man zitten met een stok in zijn handen, ik vraag of hij familie is, hij zit vrij dichtbij haar. Nee hij is ook van de politie, hij zegt dit op een manier dat hij zich lijkt te verontschuldigen voor wat ik zag, van zijn collega. Ik maak een praatje met hem, de rust keert weder. Ik ga later met de dokter nog op de kraamafdeling kijken, daar is intussen toch weer iemand bevallen. het babytje van vannacht moet wat glucose te drinken hebben want de moeder kan nog geen borstvoeding geven. Nou dat wil ik wel doen, met een spuitje trek ik 5cc op uit een infuuszak en geef het aan het meisje, ze vind het lekker em drinkt het helemaal op, na een boertje leg ik haar weer in het bedje. Dan ga ik maar eens lunchen. QIk haal een flesje cola in het winkeltje. Bij het ziekenhuis staat iemand verse kokosnoten te kopen, die lust ik wel een. met een rietje drink ik eerst ghet sap op, dan laat ik de jonge de kokosnoot middendoor slaan, hij maakt een schepje van de schors en ik kan hem zo lekker uit gaan lepelen onde de boom. Twee bananen en wat pinda`s maken mijn lunch compleet. Allemaal goede vetten, volgens mij... Francis, ook een chauffeur van het ziekenhuis komt bij me zitten. Hij koopt ook bananen hele kleine, die zijn veel lekkerder dan die ik heb zegt ie. Hij gooit de schillen bij een geit die aan een touw aan een boom ligt. De geit blijkt van de directeur van het ziekenhuis te zijn, hij gaat dadelijk naar Accra om pasen te vieren. De geit mag ook mee.....hij is voor maandag, hij word geslacht... ik zeg fijn dat hij nu nog wat lekkers te eten krijgt en maandag word hij zelf opgegeten, ik gooi er mijn bananenschil ook naartoe. Er zitten mensen bij die het horen en moeten lachen om mijn bezorgdheid om de geit. Na de lunch ga ik kijken naar het meisje dat geslagen werd, ze heeft een flesje water gekregen en iets te eten. Als ze het op heeft gaat ze weer liggen Inmiddels is de dokter er geweest en krijgt ze medicatie. Ze wordtverzorgd door een verpleegster, ze krijgt een infuus ze ondergaat het allemaal heel gelaten. Ik houd er een lamp bij zodat de zuster het goed kan zien, het is hier nl erg donker op de gang. De verpleegster spuit het medicijn, diazepam en na enkele seconden valt ze in slaap. In de kamer daarnaast, op de eerste hulp is een broeder bezig met verband te verschonen van een jonge met brandwonden. Ik vraag of hij ook van vandaag is, nee maar wel ook een gasfles explosie, maar3 dagen geleden. Hij komt nuvoor het eerst wisselen, het is erg pijnlijk. Benen armen gezicht en buik zitten vol brandwonden en blaren. Het verband is er al af en op de wonden word nu een zalf gedaan. Dan weer alles opnieuw verbonden. Ik help de broeder om de benen omhoog te houden zodat hij hetgoed in kan pakken. Dat valt echt niet mee, als je toch ziet met wat voor een zwachteltje dat moet. Ikzal het uitleggen, ik denk dat die zwachtel, zo`n gewoon dun gaasverband, al eens ooit gebruikt is, opnieuw opgerold, gesteraliseerd en nu moet je hiermee verbinden. Nou nou, het zijn echt soms maar enkele streepjes stof die nog net aan elkaar hangen...maar we maken er wat van. De jonge heeft veel pijn, de broeder denkt dat hij klaar is maar ik zie aan de onderkant van zijn bovenbeen nog wonden, en ook aan beide armen en buikis hij het een en ander vergeten in te smeren en/of verbinden. Als de broeder klaar is wil de jonge toch dat er in een van zijn vingers een ontsteking word open gemaakt. Dat wilde hij eerder niet zegt de broeder, nu heb ik daar zalf opgesmeerd en nu wil hij het wel. Nee, maandag dan zal de broeder het doen, als de zalf eraf is en er opnieuw verzorgd moet worden. Ik vraag aan de broeder of dat verantwoord is, tot maandag wachten met een ontsteking aan de vinger, hij zegt van wel. We zullen zien.De jongen moeet ook morgen even terug komen. Hij heeft veel pijn en krijgt medicijnen een spuit diclofenac en paracetamol tabletten voor thuis. Hij heeft geen verzekering en moet alles zelf betalen. Een meisje dat erbij is gaat dat voor hem regelen. Dan ga ik naar huis, ik stuur Hans een berichtje dat ik naar een terasje ga vlakbij ons huis, naar Blue Sky, hij loopt er ook naar toe vanuit de magava. We zien elkaar daar drinken wat en kijken naar het opbouwen van de geluidinstallatie. Geluidsboxen die er neergezet worden, groot en dan 4 of 5 valbij elkaar, wat een herrie, want het geluid is hier niet van wat we bij ons gewent zijn. Verschrikkelijk en hard...We gaan naar het hotel, daar zit Chris, komt even buurten. Dan is het douchen en eten, vanavond friet met groenten en gebakken ei, en Hans kip erbij. Watermeloen en ananas na. Felix komt nog op bezoek, daarna naar binnen. Vandaag was het heet, vele van hier klaagde dat het te heet was, de thermometer op de tabletgeeftaan: 27gradenvoelt als 37. Nu nog om kwart voor een. Niet te geloven...

Nou ik zeg slaap lekker...

Verrassing uit Tema

Vanmorgen ben ik weer vroeg wakker, om 6.00 uur maar ik blijf liggen, ik vind het te vroeg. Om half zeven sta ik op, ik verzorg me en ga een ontbijt bestellen. Dat duurt zijn tijd maar ik heb tijd genoeg, ik weet ook niet of Chris me vandaag komt halen of niet. Om iets over half negen ga ik mijn tas binnen pakken en wil ik aanlopen. Dan komt Chris er net aan. We rijden eerst naar de school, kijken nu de timmerman aan het werk is. Het werkt als ik kom kijken dan voelen ze zich nog meer gedreven. Ze zijn het plafond aan het uitstroken, hout tegen de stenen aan hetbevestigen waar het hele plafond dadelijk op rust. Ze zijn in het eerste lokaal bezig, net begonnen dus. Maar als ik morgen kom kijken zegt de timmerman dan zijn we al heel ver... Ik zeg dat ik morgen toch in de buurt ben want morgen is er iets in onze kerk te doen, om 8.00 uur al. Dan kom ik zeker ook even kijken hier op de bouw. dan brengt Chris me naar het ziekenhuis. Daar is de dokter net zijn ronde aan het maken. Er mogen moeders met hun baby naar huis en er zijn gisteren avond en vanmorgen alweer nieuwe opgenomen.

Wat ik gisteren helemaal ben vergeten te vertellen is dat het met een van de tweeling de eerst geborene het meisje niet goed ging. Het was met de geboorte al een heel gevecht geweest om het tot ademen te laten komen. Na even op de afdeling te zijn geweest bleek het toch niet goed met haar te gaan en kreeg ze zuurstog toegedient. De hele nacht hebben ze haar goed in de gaten gehouden en ook gisteren overdag ging het op en af. Uiteindelijk is het gisteren avond/vannacht overleden. Het jongetje doet het heel goed, hij was de minste van die twee. Het kindje is al door de familie mee naar huis genomen. Daar zal het begraven worden.

dat moet nog ergens in de familie of in het ziekenhuis gezocht worden, wie kan doneren. Dat is hier ook best vaak aan de orde, in eerste instantie word bij de familie gevraagd maar soms helpt het personeel ook een handje. Van de week zijn toevallig ook enkele mannen hier geweest van een of ander project om op de hogerescholen de kinderen te stimuleren ook bloed donor te worden. Er is vaak eeen tekort aan bloed, en zij hier in dit ziekenhuis hebben geen bloedbank. Het ontbreekt aan de juiste apperatuur en aan een goede koelkast om het op voorraad te hebben. Beide vrouwen mogen niet naar huis zonder baby zegt de dokter. Ook een curetage is gepland, doe ik over 35 minuten zegt dokter Bonsu., het is 9.30. Na de ronde gaan de verloskundige alles uitschrijven. Ik ga naar de wasserij, ze hebben mijn uniformjasjes gewassen, ik ga kijken of ze klaar zijn. Ja dat zijn ze, ze hangen aan de lijn, binnenste buiten. Dat is niet goed voor mij, denk aan de...vlieg met zijn eitjes. Ik neem ze op mijn arm naar binnen en doe ze vandaag niet aan. Ik laat ze eerst strijken in de Magava. Hier hebben ze geen strijkijzer. Ik ga naar de controle van de zwangeren, daar kan ik meteen aan de slag. Als ikde vrouwen ontvang, de verzekeringskaarten invul, ze weeg en de bloeddruk opneem kan een andere zuster starten met de urine controle en de buikmeteing enz. Nou ik vind het fijn lekker alleen aan de gang te kunnen zijn. Ik noem de namen van de moeders, er word gelachen want ik spreek ze natuurlijk niet altijd uit zoals het moet. Maar wat ook is ze vinden het raar dat eenblanke de namen noemt. Na eenuurtje ben ik al klaar, zouden hunnooit klaar hebben gekregen,onder de bloeddruk op meten kan ik de verzekerings pas overnemen, hun doen alles na elkaar. Als ik klaar ben ga ik weer naar de afdeling.Om 12 uur komtdokter Bonsusnel de curetage doen, druk op andere afdelingen en ook een beetje vergeten. Inmiddels word het ook de hoogste tijd voor de keizersnede en we gaan de vrouw verzorgen zodat ze klaar is om te gaan. Haar bed word opgemaakt zodat ze na de o k in een fris warm bed komt, ook moet het naar een andere kamer. De verpleegster die meehelpt wil het hele nachtkastje leeg gaan halen en zo omwisselen met een ander. Ik zeg nee, we wisselen de nachtkastjes, scheelt een hoop werk. De mevrouw die nuvan de 3 persoonse kamer afmoet komt op een 6 pers. kamer. naast haar ligt een mevrouw die bloed bij krijgt, haar hb gehalte was dusdanig laag dat dat nodig is. Het infuus loopt niet goed doormaar gelukkig kan ik haar helpen.Voordat we naar de o k gaan moet ik eerst even iets gaan drinken/eten anders houd ik het niet vol. Ik heb een fleje cola gekocht3 bananen, een isvoor een kindje dat erbij zit,en 2 zakjes pindas. Onder een boom ga ik even zitten er zitten meer mensen maar er word niet veel gepraat, ook wel eens makkelijk, kan ik door eten. Op de afdeling even later is de mevrouw al naar de o k, ik ga er vlug heen. Ja ze ligt al op de tafel en word klaar gemaakt om de ruggeprik te krijgen. ook dit keer gaat het heel moeilijk, zo moeilijk dat er zelfs een kwartier rust genomen moet worden. Intussen loopt de bloeddruk van deze vrouw erg op, 179 over 129, het kindje moet eruit. Uiteindelijk lukt de prik, na weet ik het hoeveel keer steken. ik had medelijden met die mevrouw, wat deed dat zeer bij haar aan haar gezicht te zien. Of het kwam of deze vrouw zo flink dik was weet ik niet. De dokter gaat beginnen, alleen Rachid, de verloskundige komt maar niet, nu sta ik hier alleen. Ik roep haar maar er komt niemand, zo dadelijk pak ik het kindje aan van de dokter en moet ik hopen dat alles goed gaat. Ik krijg het kindje al snel in mijn handen van de dokter, ik leg het vlug op het "stretchbed"en begin het af te drogen en te wrijven, daar komtRachid aan gelukkig want de ademhaling komt niet goed op gang. Ze wrijft het slaat het op de voetjes, en ja hoor daar begint het te huilen. Gelukkig. Ik ben heel blij dat ze er net op tijd is. Waar was je, vraag ik, nou ze heeft in die tussen tijd op de afdeling een bevalling gedaan. Die is dan wel heel snel gegaan, ja die mevrouw kwam met 8 cm ontsluiting aan, was zo gebeurd. Hier gaat het nu verder goed, ik laat de baby aan de moeder zien, en omdat een jongetje is moet ik dan goed het plassertje totne, zodat het duidelijk is. De moeder knikt, ze heeft het gezien en begrepen. Wij gaan naar de afdeling en laten de dokter met zijn troepen achter. Later haal ik de moeder op uit de o k met een broeder van een andere afdeling, we tillen haar over in haar eigen bed en ik breng de baby op de kamer. Dan moeten we de volgende mevrouw klaar maken voor de o k. Maar eerst moet er zekerheid zijn over de baby en de ligging. De scan wijst uit dat de placenta voor de baby ligt, dat is een gevaarlijke situatie, dus keizersnede. We hebben de mevr. weer op de afdeling en willen net een catheter inbrengen als dokter Bonsu belt, hij wil zelf de scan maken zodat hij zelf ziet hoe en wat er aan de hand is, of eventueel gewacht kan worden tot morgen. Nou alles weer aangekleed, naar het andere gebouw en nu ziet ook de dokter dat het hard nodig is dat de vrouw nu geholpen word. Ze heeft al een kindje dood geboren gehad, ws ook door deze situatie en we willen dit kindje niet verliezen. Als ze klaar is mag ze meteen door naar de o k. de ruggeprik gaat beter deze keer, maar 2 a 3 keer prikken. De operatie verloopt goed en ook het kindje maakt het goed, weer een jongetje. De verloskundige Brigit en ik brengen de baby naar de afdeling. Onderweg zie ik Chris staan, hij zou me tussen 16.30 en 17.00 uur op komen halen. Het is al vijf uur, ik pak mijn spullen en we gaan. Als we op weg naar huis bijna bij de afslag van het hotel zijn hoor ik TOINET roepen. Ik kan niet snel omkijken, dat is gevaarlijk op de motor weer hoor ik TOINET,ik zeg tegen Chris wacht even ik hoor...Hans. Jawel hij is met een trotro busje vandaag al gekomen uit Tema om hier samen nog bijna twee weken te zijn. Zijn werk voor Vlisco bij GTP is klaar, een dag eerder als gepland, morgen word er niet gewerkt door zijn mannen ivm Goede vrijdag.Ook Chris is blij Hans weer te zien. Hans heeft een plastic tas bij met daarin iets verpakt. Het is voor mij, met de hartelijke groeten van het Royal Nick hotel. Ik ben benieuwd wat erin zit. We nemen een kleine koffer van hem op de motor en wij rijden door. Hans komt met een jongen die zijn grotekoffer rijd, naar het hotel gelopen. Dat is voor die jongen met de koffer een heel eind over een zandweg, maar hans helpt hem. Bij de Magava krijgt hij wat voor de moeite, 3 cedis.We drinken wat gaan douchen en eten. Intussen heb ik de verrassing uitgepakt, het is een fruitschaaltje met 2 appels 3 bananen, een potje ceshewnoten een potje gemengde noten met gedroogd fruit een flesje wijn en 2 stukken chocolade, mmmmm lekker. ook Hans heeft chocolade gespaart, elke dag ligt er daar in Royal Nick een stukje chocolade op zijn kussen. Chris is nog even terug gekomen om te buurten. Hans is moe en gaat om 19.15 uur naar binnen op bed liggen. Ik blijf nog even van de zwoele avond genieten buiten maar ook later ga ik naar binnen, ik moet nogtypen. Vandaag was het 31 graden en het voelt als 36, vanavond 22.35 is het nog 27 voelt als 31.Welterusten en tot morgen...

Woensdag..... weeg dag...

Vanmorgen gewoon op tijd wakker en opgestaan. Na het eten gewacht op Chris, die zou me om 9.00 uur naar het ziekenhuis brengen, niet te vroeg want ik ben nooit klaar...(het eten is vaak laat) Ik wacht tot 9.15 en als hij er dan nog niet isloop ik aan., ik zie wel hoe ik er kom. Als ik een stukje gelopen heb stopt er een pick-up van de assembly, het gemeentehuis. Laurens die me ook in Tema ophaalde is het, hij vraagt waar ik heen ga. Nou ik ga naar het ziekenhuis, hij brengt me er wel even naar toe. Daar is het qua bevallingen nu rustig. het is vandaag weegdag in Akatsi, dat is buiten onder een afdak, daar ga ik kijken, nu is het niet druk op de afdeling.Eerst help ik even mee bij de verloskundige waar de moeders die zwanger zijn op controle komen, maar daar ben ik ook zo klaar.Dan ga ik naar het wegen en ik maak er een paar hele mooie foto`s blijkt later!!! Binnen op de afdeling is ook een controle aan de gang, het zijn de moeders die een week geleden bevallen zijn. het blijken er vandaag wel heel veel te zijn. Dat komt omdat het vorige week woensdag zo regende, eris toen bijna niemand gekomen because offthe rain, en die zijn er nu ook, vandaar de drukte. Ik meet de temp op van de baby`s en de moeders en weeg ze, de moeder gaat eerst met de baby op de weegschaal staan. Dan moet ik de baby vasthouden en weegt de moeder zichzelf. Ik moet dan de som maken met de uitkomst hoe zwaar de baby is enZuster Mabel schrijft alles in het consultatieboekje. Er zijn 2 baby`s bij die koorts hebben ze krijgen later bij de volgende verloskundige medicijnen. Want op het einde van de gang zit nog een verloskundige, die kijkt de baby na en checkt de moeder. Vraagt hoe het gaat met de borstvoeding en zo. Om 13.00 uur zijn we klaar en ga ik lunchen. Een flesje cola en 2 pakjes met in elk 4 koekjes met iets zout. Ik koop ook een oliebol en ga dan lekker in de schaduw onder een boom zitten. Ik heb al gauw buurt, Honnorable de schilder die meehielp in het ziekenhuis is erbij komen zitten. Hij wil graag dat ik de volgende keer tijdschriften meebreng met foto`s van Nederland, hij wil zien hoe het er bij ons uit ziet. Ooit wil hij komen... Ik had hetvan de week ook al met iemand over de seizoenen die wij hebben enoverhagel en sneeuw. Ze noemen de hagel net als stenen die uit de lucht vallen en sneeuw iseen soort schuim(foam). Dat hebben ze van horen zeggen, ik denk dat ze dat van Antoon kandelaars uit Gemert hebben... Een stukje van ons af zitten 3 kleine kindjes te spelen met een lege fles en een lapje stof. Ik bedenk dat ik die koekjes heb gekocht en ik ga ze erieder een geven, dat vinden ze leuk en lekker. Het zijn kindjes van een2 moeders die hierwat eten verkopen, ze hebben het niet breed zie ik. Een stuk verder is ook nog een kindje dat krijgt het laatste koekje, hij durft het eerst niet aan te pakken, ik ben te wit. Maar als zijn moeder hem aanstuurt durft hij het, en kijkt erg blij als hij het heeft.Na de pauze ga ik terug naar binnen want om 14.00 uur mag ik weer mee naar de operatie kamer, er staan 3 keizersnedes op het program maar de dokter zet er nu tocheen naar morgen want ipv dat we om 14 uur kunnen beginnen word het 15.15 dit omdat er enkele nognietzijn cq moeten eten, waaronder de dokter himself. De vrouw die de keizersnede krijgt is heel erg zenuwachtig, daarbij heeft ze ook al een hoge bloeddruk, vandaar deze ingreep. Ze ziet er erg jong uit, als ik vraagnaar haar leeftijd blijkt ze 45 te zijn! Ik kan het niet geloven. Ze word met de brancard naar de ok gereden endaar moet ze een hele poos wachten.Ze loopt naar de operatietafel an krijgtde ruggeprik die niet heel gemakkelijk gaat. Er moet 3 keer opnieuw geprikt worden voor hij goed zit. Als de verdoving gezet is gaat ze liggen en worden de armen en benen met leren banden vast gebonden. Ze wordt ook bedekt met de steriele doeken. Maar dan gaat het opeens niet goed met haar, ze lijkt weg te raken. Er word meteen aktie ondernomen, de handmatige beademing word gegeven, de bloeddruk loopt ver naar beneden, ze luisteren naar de hartslag, de anastesiste hoort het niet goed, de dokter gelukkig wel. Ondertussen schopt ze met haar benen, die a: vastlagen en b: verdooft zouden moeten zijn. Ze blijft hier nog lang mee bewegen. Volgens de anastesiste had het infuus van de vrouw niet gelopen en daardoor was ze uitgedroogt geraakt. Of ze op de afdeling voortaan goed naar het infuus willen kijken. Dan moet de dokter toch gaan beginnen, dat kan ook want ze lijkt niets te voelen als er met de pincet geplaagd word. De dokter werkt harden er word een gezonde jongen geboeren. Wij verzorgen hem en gaan met hem naar de afdeling. Alles opruimen en de volgende patient klaar maken voor de ok. De dokter verzorgd de moeder, later hoor ik dat zemeteen gestereliseert is, ze kan nugeen kinderen meer krijgen, dit was haar vijfde.Ook dezemevr. heeft hoge bloeddruk en zegt bang te zijn voor wat er komen gaat. Het is haar eerste kindje, ze is 27 jaar, ze zou graag een meisje willen. Ik zeg dat ze moet proberen te ontspannen dat dan alles beter zal gaan, ook ivm de bloeddruk. Ik zie dat ook haar infuus bijna niet druppelt en los het op, haar arm had ze te dubbel zitten en door de slang even dicht te pakken loopt hij daarna weer door. Ik moet er niet aan denken dat dadelijk weer het zelfde gebeurt als net. De mevrouw doet haar kleding uit en krijgt ok kleding aan, een laken om haar heen gedrappeert en een lap stof over haar haren gewikkeld. De brancard met de andere mevrouw is nog niet terug, die ga ik eerst maar halen. Ik kijk waar haar man is, die blijkt buiten te zijn, hij gaat mee zijn vrouw halen.Op de terugweg kom ik de volgende patient al tegen, ze zit in een rolstoel, samen met haar man en de pastoor word ze weg gebracht. De pastoor is eert nog samen met ze gaan bidden op een goede afloop. Ik ga samen met deze vrouw de ok binnen en begeleid haar naar de ok tafel De ruggeprik krijgt ze en dan kunnen we beginnen. Bij de mevrouw gaat alles goed alleen krijgen ze de baby er bijna niet uit. Het is een heel trek en duwwerk, hethoofdje en gezichtje zien we wel al een stukje maar komt er niet door. Eerst ligt het hoofdje met gezicht omhoog, dat is niet gewenst, de dokter probeert het te draaien..uiteindelijk word het kindje geboren, maar het blijft akelig stil. Heel soms horen we een klein geluidje, het lijkt dat het wel wil. Ik durf eerst niet te kijken wat het is, stel je voor dat het een meisje is en dat het niet goed gaat, wat erg. Na hard werken door de verloskundige, met uitzuigen met de hand, want de uitzuigmachine is stuk, en het op de kop houden en echt flink op de voetjes te slaan, ja daar komt het huilen aan, het meisje leeft en kleurt snel bij. Wat fijn deze schreeuw in deze stilte. Als het kindje droog is en gewogen 3100 gram mag ik het aan de dokter tonen en daarna aan de moeder, ik zeg haar dat ze een meisje heeft en laat haar het een kusje geven. iedereen vind dat leuk, word hier nooit gedaan door hun. Ik vraag aan hun hoe het ook alweer heet een meisje geboren op woensdag, dat is Aku. ik probeer het te onthouden zodat ik het tegen de vader kan zeggen, want die staat op de gang te wachten. Het was echt een heel betrokken vader. Als we met de baby naar de afdeling gaan is de vader verdwenen, hij is even weg zegt de pastoor die we het eerst tegenkomen. Het kindje gaat naar de verloskamer, ik wikkel het in een schone doek en leg het in een bedje. Het jongetje van eerder ligt ook nog niet in bed en die leg ik erbij. Ze zullen ze niet door elkaar halen. Ik zet ze vlakbij de zusterspost neer zodat hun ze in de gaten kunnen houden, inmiddels is zojuist de stroom uitgevallen. De verloskundigen zitten met zaklampen hun werk te doen.De oma van het laatste kindje is ook even komen kijken en vraagt wat het is, als ik zeg Aku dan snapt ze er niets van, als ik zeg a gir,l weet ze het en snapt ze nu ook Aku, stom dat ze dat nie twist zegt ze, van de spanning. Het is al 18.15 uur, bijna donker, ik pak vlug mijn tas en ga opzoek naar een motor die me naar huis brengt. Er is een jonge die me ziet, ik vraag altijd hoeveel het kost, hij vraagt wel heel erg veel, 2 cedis. Ik zeg hem dat ik altijd 1 cedi betaal aan anderen, hij vind het te weinig dat is naar het dorp. Ik moet dan nog een stuk verder. Ik zeg dat ik dan loop. Hij vraagt waarom ik dan zal gaan lopen, omdat je te duur bent zeg ik. Hij daalt met zijn prijs naar 1,5 cedi en ik spring er maar gauw achterop. Thuis komt iedereen me bedanken voor de rodet-shirts die ik ze vanmorgen ieder een gegeven heb, met reclame erop van een goede notaris. De manager komt naar me toe en zegt dat hij 1 man personeel vergeten is, nl de weduwe (eigenaresse) van het hotel, ze wil ook een t-shirt (en 2 cedis). Doe ik morgen. Ik eet vanavond spagetti met groenten en gebakken ei. ja jullie zullen het wel al gemerkt hebben ik eet geen vlees, om te voorkomen dat ik buikklachten krijg, het gaat nog steeds vrij goed, soms iets gemakkelijker als thuis maar toch..

Nou het is al laat, ik ga me omkleden en slapen, ik hoor dat mijn verhaal van maandag en dinsdag niet online zijn, gek ik zie ze hier wel op de site staan... mama... Fijn dat er een reaktie kwam... See you tomorrow...

Happy Birthday...

Vannacht heb ik goed geslapen, ondanks dat ik eerst een hele grote kever/kakkerlak? in de douche aantrof, net voordat ik naar bed ging. Het beest wilde ik in de douchebak doen maar het ging onder een washandje zitten. Ik durfde het eerst niet aan te raken maar dacht ja als ik het niet doe zit ie dadelijk in mijn kamer, en dus ook vlak bij mijn bed. Ik moest dus wel iets, ik trok het washandje weg en dirigeerde hem in de douche. Kwijt, hij zat achter een emmer, kwam op me af gelopen en weer achter een emmer. Ik deed de sproeier aan en met heet water spoelde ik hem, met grote omwegen want hij strubbelde goed tegen, naar het afvoerputje, daar hield ik er een tijdje de hete sproeire op en ik zette vlug een klein emmertje op zijn kop erop, zodat hij er niet onder uit zou kunnen. Toen ik even later in bed lag hoorde ik het emmertje verschuiven, maar nee hij was er niet onderuit gekomen, tenminste ik zag hem niet lopen. Ik heb eerlijk gezegd ook niet onder de emmer gekeken. Ik denk als ie er niet meer zit kan ik het maar beter niet weten. Misschien is het ook nog zo dat 1 ook hier niet alleen komt... Het is 7.00 uur en ik sta op doe mijn ochtend ritueel, om 8.00 uur belt Chris al of ik klaar ben, nee Chris ik moet nog eten, heb ik wel al een poos geleden besteld maar is er nog niet. Ik moet hem bellen als ik ziver ben. Het meisje uit de keuken verontschuldigt zich dat het eten zo laat is, ze had een eitje gekookt, dat was mislukt, toen een nieuw, weer mislukt, kapot gekookt denk ik, maar daar komt ze niet mee aanzetten. Toen heeft ze maar een ei gebakken.. Ik heb vandaag in een weekend tas die ik nog niet echt uitgepakt had mijn thee gevonden en die drink ik, lekker zeg, kruiden thee. Om 8.30 bel ik Chris, maar dan zegt ie dat ik een kwartiertje moet wachten. Samen gaan we naar de school, vandaag komt de timmerman beginnen met het plafond. Hij is er al geweest vanmorgen vroeg maar toen was ik er niet, ze hebben hem gebelt en komt er dadelijk aan. Intussen ga ik naar een klaslokaal dat helemaal los van de school staat. Daar zitten erg veel kindjes in merk ik. De juffrouw is er niet, is wel op school maar ergens even overleggen. Ik zeg tegen de kinderen dat ze even goed moeten luisteren, het is doodstil. Ik wil graag dat ze voor mijn nichtje Marloes een liedje gaan zingen, happy birthday, ik vraag of ze dat kennen. Eerst zeggen ze nee maar als ik het voorzing weten ze het wel. Ik leer ze dat ze op het einde Marloes moeten zingen, dat is best moeilijk, ze kennen die naam niet. We oefenen een keer samen en dan gaan we naar buiten. Binnen filmen lukt niet, het is erg donker, bijna geen ramen en een smalle deur het is een kleine donkere benauwde ruimte en hier zitten wel heel veel kinderen in 1 klas, ik kan niet schatten maar je ziet ze op de film op fb, allemaal uit 1 klas.Ook is er geen licht en staat het nu in de schaduw van een boom. Buiten film ik het gezongen lied met mijn telefoon, op het einde laat ik ze flink jiuchen, ze vinden het geweldig. Ik kan ze het niet laten zien, het laden van de film duurt erg lang ik ben bang dat het niet gelukt is, daarom gaan we hetnog maar een keer opnemen. De juffrouw komt ook net terug, ik zeg dat ik dekinderen aanhet leren ben een liedje te zingen voor iemand in Nederland die jarig is. Oke zegt ze ga je gang, en ze gaat zelf weer even ergens anders naar toe.Ik heb het naar Marloes laten doorsturen. Ze vond het heel mooi! Dan is de timmerman er, we spreken het een en ander door en hij gaat beginnen met het hout in te smeren met spul dat het ongedierte dat er eventueel in kan zitten, dood. Ook de electricien jongens van Chris zijn aan het werk. Ik geef ze allemaal een t-shirt, van een motorracing team, heel blij zijn ze ermee, het word vlug in de tas gestopt. Ik word door Chris bij het ziekenhuis afgezet en ga naar de kraamafdeling. De verloskundigen zitten te eten iets met vis en... Ik word ook uitgenodigd mee te eten, ik bedank netjes, heb net mijn ontbijt gehad. De dokter komt zijn ronde doen, ik ga mee en luister goed naar wat hij verteld tegen de verloskundige en de patient. We komen op het einde uit op 3 keizersnedes vandaag en twee curretages. We wachten tot er stroom is, dan gaan we beginnen. Een van de keizersnedes is van de tweeling die allebei in stuit liggen. Een van de andere vrouwen voor de keizersnede wil even later niet, ze had het niet goed begrepen. De dokter had gezien dat dit haar vijfde zwangerschap was en maar 1 kind heeft, dat is nu bijna 13 jaar. Ze zei tegen hem dat ze lang had gesukkkeld om deze zwangerschap te hebben, alle keren waren van dezelfde man. Dat maakte het voor de dokter zo dat hij haar zeker een kindje gunt, via een keizersnede de minste kans op komplicaties. Ook zijn haar voeten erg oedemateus, niet een erg geod teken voor haar. Ze zegt dat ze niet wil, de dokter laat de situatie die ontstond goed opschrijven zodat later duidelijk is dat dit haar eigen keuze is. Ze gaat naar huis, met haar meegebrachte zus. Er ontstaan hier ooit misverstanden omdat de mensen niet goed begrijpen wat de dokter zegt. Vaak spreken de mensen uit de dorpjes geen engels, en moet een verloskundige van hier het allemaal vertalen. Dat komt toch anders over dan dan de dokter het uitlegd. De taal is zo vaak een probleem, ook omdat de dokter niet van hier is, wel uit Ghana maar niet van deze streek. De bedden waar de vrouwen na de keizersnede in komen worden alvast opgemaakt.Ze gaan dan nl naar een kamer van 3 bedden ipv 6, voor de rust. Dan komt de andere dokter op de afdeling en ik merk dat er iets aan de hand is. Later hoor ik dat een van de verloskundige, Mavis erbij betrokken is. Wat was er gebeurd, Mavis was aan het werk toen er aanzwangere mevrouw binnen kwam. Ze onderzocht de vrouw en ze moest blijven, tot die tijd waren de dokters en ok personeel nog aanwezig. Allesging zoals het moet. Toen kreeg de vrouw een bloeding, voor of na de bevalling dat weet ik niet, maar doet er niet toe. Mavis belde de dienstdoende dokter die inmiddels naar huis was. Ze legde de situatie uit, dat ze een dokter nodig had.De dokter zei dat hij moeen dat ze hem stoorde. Mavis wist nu niet wat te doen en liet de mevrouw naar een ander ziekenhuis brengen, in Abor waar wel een arts was. Nou daar is de dokter nu boos over, dat ze zomaar iemand doorstuurde naar een ander ziekenhuis. Ze had best zelf kunnen en moeten handelen. Nou zegt Mavis als ik dat gedaan had en het was niet goed afgelopen krijg ik de schuld als is het alleen al van de familie. Ikwas verantwoordelijk zegt ze en als de dokter vind dat hij moe is. Mavis heeft het er heel moeilijk mee de rest van de middsag, ik stel haar gerust en zeg dat ze goed heeft gehandeld, ze moet het proberenlos laten. Ik zeg dat ik denk dat de dokter goed weet dat hij fout is,maar kandat niet toegeven.Wij gaansamen naar de opertie kamer om de tweeling te halen. Dat is rond half een dat we stroom hebben, de mevrouw word klaargemaakt voor de operatie en de spullen die mee moeten worden klaargelegd. Inmiddels is de stroom weer uit, maar nu gaat het toch door, zelaten de kleine generator starten, die voor de operatiekamer, voor nood.Dan kunnen we gaan, op een brancard bed naar buiten. het is net heel hard biginnen te regenen onweren zelfs,ja daar zullen we toch door moeten. Als we in de omkleedruimte zijn, zijn we de eerste, we moeten lang wachten. De dokter, Bonsuen de anastesiste moeten nog eten en gaan dit eerst nog rustig zitten te doen. Als ik eerlijk ben heb ik ook nog niets gehad. Uiteindelijk gaan we om iets over half twee beginnen. De dokter pikt eerst een paar keer met een picet in de buik of de verdoving al goed zijn werk zoet, ja. Hij wil de snee maken en floep...ook de generator stopt ermee. Geen licht geen monitor niks. Gauw gaan er twee op zoek op een afdeling naar lampen die opgeladen zijn, en ze schijnen met die lampen op het operatie gebied, zodat we kunnen beginnen. De dokter wil niet langer wachten want anders is de verdoving dadelijk uitgewerkt. het eerste kindje komt er erg moeilijk uit, en als ik het ontvang is het in eerste instantie niet zoals het moet, het ziet blauw/grijs enademt nauwelijks. Ik geef het snel door aan de Mavis en die gaat wrijven over rug en buik en houd het op de kop, slaat flink op de voetjes zodat het gaat ademen/huilen. Het wil maar niet lukken, en inmiddels sta ik klaar om enkele minuten later het tweede kindje te ontvangen van de dokter. deze is erg klein maar is qua kleur beter. ook dit kindje heeft moeite om op gang te komen maar doet het beter. Uiteindelijk komen ze er allebei goed door, en worden ze gewogen. De eerst, het meisje weegt 4 pond en 2 onshet jongetje is 1800 gr, je ziet ook een groot verschil tussen die twee. We pakken ze in geven door wat het zijn en gewicht enz. Ik moet het jongetje aan de moeder laten zien, en wel zo dat ze ook ziet dat het een jongen is. Ze knikt, is blij. Mavis en ik gaan met de baby's naar de afdeling, de rest blijft in de ok, verzorgd de moeder. Wij gaan de baby`' in schone doeken wikkelen en ze krijgen een spuitje. Dan liggen ze met zijn tweeen in een van dedoorzichtige bedjes die wij hier in 2007 brachten. Ze worden naar de gag gerold. Daar moeten ze wachten tot de moeder er is. ook de familie word verzocht niet naar de baby's te gaan kijken, dat mag pas als de moeder terug is. Ze moeten wachten maar dat vinden ze meoilijk, ik zeg dat alles goed is en ze weten wel al dat het een meisje en een jongen zijn. Danruimen we alles op, als de moeder terug is wordt ze in haar eigen bed getild en gaan wij weer naar de ok met de volgende moeder. Dit word 1 baby, het zal een flinke zijn. Nog steeds is er geen stroom en valt ook nu de generator heel even uit, maar lost zich weer snel op, of zijn we gewoon wat minder in paniek als eerder. De bevalling verloopt voorspoedig een gezond meisje word er geboren, wij verzorgen het en gaan weer naar de kraamafdeling. Als de baby in zijn bedje ligt ga ik eerst maar eens iets eten en drinken het is 15.30 man, veel te laat. Ik koop een blikje malta, alcohol vrij bier, om wat aan suikers binnen te krijgen en neem een oliebol, die ga ik onder een afdak op zitten eten. Dan weer naar binnen, de moeder is nog niet terug van de o k, ik ga kijken of ze klaar is, ja ze mag mee. Ik moet eerst iemand halen die me helpt want de weg hiernaar toe en terug natuurlijk is niet dat je zegt vlak er zitten hobbels gaten en verhogingen in de weg. De man van deze mevrouw gaat ze mee halen met mij. Als ook zij in haar bed ligt moet ik gaan, het is 16.30, Chris komt me zo halen, nee ik zie hem al staan, hij wacht op me binnen al. We gaan eerst fruit kopen onderweg en dan naar huis. Het regent nog iets, niet veel, het voelt wel fris op de motor. In het hotel komt even over vijf de timmerman, de spijkers halen en het geld wat hij nog te goed had. Hij drinkt wat en gaat naar huis. Ik ga mijn eten bestellen, friet met gemengde groenten en gebakken ei(streuf ei). Ja het lijkt eenzijdig maar ik varieer toch goed met friet of planteen en een gebakken of gekookt ei,vind ik. Na het douchen, het beest zat niet meer onder de emmer, heb ik nog lekker buiten gezeten. Het was vandaag31 graden met het gevoel van 36 staat erop de tablett. Bij jullie 7 en storm...? Sleep well.....

Drukke dag op de kraam afdeling

Vanmorgen alweer (te) vroeg wakker, ik geloof ongeveer om 6 uur al, ik kon niet meer slapen maar bleef toch nog maar even liggen. Om 6.30 uur telefoon, Felix of ie me wakker belde, nee hoor. Hij stond bij me voor de deur, ik zeg ik kom eraan, vlug effe mijn eigen aangekleed en naar buiten. Hij gaat hout en spijkers en zo kopen voor de timmerman zodat die vandaag kan beginnen aan het werk. Vroeg op pad dus, maar dat doen ze hier allemaal, vroeg licht, vroeg beginnen, het is zo 18.15 uur en donker. Hier hebben ze de klok niet verzet, ze hebben er meestal geen zelfs. Ik vertelde ze van de klok verzetten van ons, nou ze vinden maar dat wij de natuur voor de gek houden. Ze kunnen het zich ook niet voorstellen dat het bij ons in juni wel tot bijna 22.30 uur licht is, niet te geloven voor de mensen hier. Wat boffen wij dan toch, alleen daarom al. Ik bespreek het een en ander met Felix en dan gaat hij weer. Ik ga me wat opfrissen en tanden poetsen, eerst het eten nog snel besteld. Het eten komt iets voor half 9 en even later is Chris er ook, hij komt me halen, elke dag rond deze tijd. Ik eet vlug en maak mijn kamer op orde, alles op slot, ik laat ze vandaag maar eens poetsen en de loodgieter komt, mijn wasbak kraantje maken. Ik geef de sleutel voor af en ga samen op de motor op weg naar het ziekenhuis. Daar is het erg rustig er zijn maar 2 verloskundige aan het werk op de afdeling, de derde is niet gekomen. Ze komt later nog een keer binnen gewandeld, waarom ze laat is vraagt niemand, ze is er. Ook het hoofd, Mabel is niet gekomen. Ze zeggen dat ze uitrusten om volgend weekend uitgerust pasen te kunnen vieren. Ik weet het niet, zeg ook niks. De dokter, Bonsu is er ook nog niet, hij was dit weekend in Accra bij zijn gezin en is nu onderweg naar hier. Ineens rond 10.30 uur word het erg druk, 4 vrouwen hebben tegelijk hulp nodig, 3 komen binnen gelopen met weeen en gaan vandaag bevallen en 1 mevr. is vanmorgen binnen gekomen, ze heeft 6 weken geleden een baby gekregen en verliest nog steeds bloed. De laatste word onderzocht en daar moet de dokter bijkomen, wachten tot die er isdus, ze krijgt last van haar borsten, ze moet nodig voeden.Haar zus en haar man zijn er ook,zij zorgen nu voorde baby, die slaapt maar moet zometeen eten. Als ze wakker isbreng ik ze naar de moeder om borstvoeding te krijgen. De 3 andere damesworden onderzocht op de verloskamer eneen opde gang bij de schoonmaakruimte. Geen plaats verder. De vrouwen worden aan een infuus gelegd en kunnen naar een andere kamer, de first stage room, wachten op de bevalling, weeen wegzuchten. Die twee vrouwen die kunnen er wat van zeg, een geschreeuw, tjonge jonge jonge, ik probeer ze de buikademhaling te laten doen maar daar snappen ze niets van. Een van ze ligt al vrij vroeg ook te persen, dat mag ze helemaal nog niet en word hier op geattendeert. Maar ja hier is geen zwangerschapsgymnastiek of yoga dus wat wil je dan, je doet wat je denkt dat moet. Als de dokter er is word de vrouw van de 6 weken oude baby gecurreteerd, op de verloskamer, en eigenlijk zonder verdoving. Ja uiteindelijk halverwege krijg ze iets toe gediend. Mense wat deed dat pijn aan de vrouw te zien, ik heb echt medelijden met haar. Maar het was wel heel hard nodig er zat nog erg veel. De dokter schrok er ook van. Nu zal ze er geen last meer van hebben zegt hij. Als ze uitgerust is mag ze naar haar bed lopen, naar haar babytje. Ze moet nog goed uitrusten ze was wat duizelig, veel bloed verloren. Ook is er op de afdeling een meisje wat zwanger is en ws dat de baby niet meer leeft, ze is een week of 18/20. Ja later blijkt inderdaad dat de baby overleden is. Ze krijgt medicijnen om de bevalling op te wekken, de natuurlijke manier is de beste. Dan is het al gauw 13.00 uur ik heb zin in iets te eten en ga lunchen.Ik koop een blikje colaen1 boo -fruit (oliebol), niet meer zullen jullie denken, nee niet meer. Maar die oliebol is best groor vandaag enmachtig. Ik had nog wel een versekokosnoot gewilt maar die waren op. Jammer zeg ik tegen die mevrouw, morgen beter of te wel ik moeteerder komen. Ik zit lekker bij wat andere mensen van het ziekenhuis onder een boom te kletsen, over ja , over hoe het in Nederland is en zo meer, het gewone praatje, koud veel regen, temperatuur net als als je in de koelkast gaat zitten, 7/9 graden. Nou dat vinden ze toch koud, kunnen ze zich ook niet voorstellen. Ik kom ietsjes in de zon te zitten, tussen de schaduw van de bladeren van de boom, meteen maken ze zichzorgenover dat ik in de zon zit. Ik zeg maak je maar niet druk om mij, hier ben ik voor gekomen, voor wat zon en warmte. Ze zetten het bankje toch uit de zon. Als ik weer aan het werk ga vinden ze dat ik lang weg ben gebleven, ja ik heb moeten buurten zei ik met ander personeel van het ziekenhuis.Oke dan is het goed. De vrouwen zijn alle drie nog niet bevallen, geluk dus voor mij. Een moeder van een patient komt zeggen dat de cathterzak vol is, die ga ik legen, met handschoenen aan natuurlijk. Ik doe hier niet veel zonder handschoenen. Ook is de infuuszak leeg, die kan ook meteenvervangen worden. Ik zie dat de baby van haar spuugt en vraag de oma om naar het kindje te kijken, de moeder had een keizersnede gisteren en is nog niet fit. Ze heeft hele erge dorst maar mag nog niet drinken. Ik zeg probeer maar te gaan slapen dan heb je geen last van de dorst. Een van de 3 vrouwen heeft inmiddels een baby gekregen dat ging best vlug, ik was er ook niet bij. Ik was net even naar het laboratorium om een buisje bloed weg te brengen, ben buiten en hoor het babytje huilen. Later is het nog een groot probleem bij de moeder, de placenta laat niet los. na een half uur wachten en proberen moet de dokter ingrijpen. Ik bespaar jullie de details, maar het was erg heftig, niks verdoven, vlug aktie. Als het voorbij is, en de dokter zich moet gaan omkleden omdat zijn kleren bebloed zijn, lijd ik de vrouw af door haar het babytje dat inmiddels al ongeveer een uur oud is te laten zien. De oma vraagt wat het is, ik zeg een jongetje, de moeder zegt oh ik wilde zo graag een meisje. Ik zeg nu heb je twee jongens en allebei gezond.Ze ziet haar baby en zegt Wèzoo, welkom, en geeft hem 2 kusjes, heel ontroerend, zie ik hier niet veel.Ik leg het aan de borst het drinkt meteen aan of hij altijd al zo heeft gedaan. Even later loopt ze met ons naar haar bed op de afdeling. De oma zorgt voor de was, alles wat tijdens de bevalling vies is geworden. Ook de placenta krijgen ze mee naar huis. In veel dorpen moeten ze die laten zien, en dan word het begraven. Zeker bij een kindje dat tijdens de bevalling is overleden of dood geboren word is het heel belangrijk dat de placenta meegebracht word zodat men het gelooft, dat er een bevalling was. De derde vrouw heeft lang werk, ze kwam met 3 cm ontsluiting en nu heeft ze nog maar net 4 cm, na veel schreeuwen en weeen weg werken. Die maak ik vandaag niet meer mee. De dokter is weer op de afdeling, altijd effe lol, het is zulk een blije dokter, of ja medisch assistent want hij is nog net geen dokter. De eigenlijke dokter is er ook even maar kan meteen weer gaan. De verloskundigen hebben alles onder controle zeg ik, geen dokter nodig nu. Het was al overdracht van de dienst, de avonddienst is begonnen de ronde eerst de mondelinge overdracht, dan samen de ronde langs alle patienten om over te dragen. dan als ze alles afgewerkt hebben, administratie dan kunnen ze gaan. Die administratie dat is me ook wat hier zeg. Alles word onderhand wel 3 of 4 keer over geschreven, het moet in de folder,boekje van verloskundigestaan, in het dossier en nog in een schrift. Ze zitten hier heel wat tijd te schrijven. Kan anders. Omdat we het vanmorgen zo druk hebben gehad met bevallingen en onderzoeken zijn de handschoenen op. dat is hier een probleem nu om die te krijgen. Ik zeg schrijf maar op een briefje wat we tekort hebben dan ga ik wel naar de magazijn beheerster om het te halen. Het maakt vaak indruk als ik iets kom vragen of halen. Op de afdeling hier hebben ze ook een voorraad kast maar die is op slot. het afdelingshoofd heeft de sleutel mee naar huis en die is vandaag niet gekomen vandaar. Ik kom terug met van alles iets wat op het briefje stond dus prijs, ze moeten lachen dat ik dat wel klaar krijg en hun niet.Er is nueen mevrouw binnen gekomen die zwanger is van een tweeling, haar hb is te laag 9.7. Ze zal tijdens of vlak na de bevalling bloed bij moeten hebben. De familie word opgetrommeld om bloed te geven, er is geen bloed op voorraad. Een halve liter krijgt ze direct na de bevalling en voor nood moet er nog een halve liter klaarliggen. De moeder en een broer zullen kijken of ze bloed kunnen geven. De man van het lab komt met de uitslag,ja de bloedgroepen zijn oke, gelukkig. De dokter spreekt af datals er niets veranderd, morgen een keizersnede te doen, beide baby`s liggen in een stuit, ik hoop dat ik er dan ook ben. de moeder van de baby van 6 weken oud mag naar huis, ik bedenk net dat ik vanmorgen baby mutsjes in mijn rugzak heb gedaan, die ga ik een aan haar baby geven. Het zijn mutsjes die een collega heeft gebreid in haar vakantie, ik heb er een heleboel bij en ga er elke dag wat vanuitdelen.

Ik was vanmorgen al even door het ziekenhuis gelopen en heb toen gezien dat er op de dames afdeling maar 2 bedden bezet waren. Nu vanmiddag loop ik er nog eens over en nu zijn er 11 bedden bezet, ook hier is het een drukke dag geweest. terwijl op de heren afdeling juist veel mannen naar huis zijn gemogen. Om 16.30 uur loop ik zachtjes aan naar de straat om te kijken of Chris er al is, nee en ik kan hem ook niet bereiken. Maar daar komt Francis de chauffeur van de verpleegsters in het veld aan, hij brengt me wel even naar huis. Hij heeft een plastic zakje bij zich, ik zie er iets van kleding in zitten en vraag ernaar. Hij heeft een t-shirt gekregen met daarop help ebola en... (vergeten)kick out of Afrika. Nou dat is goed, dat ze daar hier ook zo mee bezig zijn, ik wil ook zo`n t shirt. Het busje met de mensen erin die dat bij zich hebben rijd net voorbij, Francis roept ze. Ik stel me voor en zeg hoe geweldig ik hun werk vind, dat ik ook graag z`o`n t-shirt wil om dat in nederland te tonen. Ze hebben er nu geen meer bij maar beloven volgende week er een af te geven op de kraam afdeling voor mij. Aardig hè. Als ik weer in Magava ben, betaal ik eerst de rekening van de afgelopen week.We betalenaltijd per week dan is het ook voor hun overzichtelijk. Ik heb ze alle namen van het personeel op laten schrijven het zijn er 12, ik kreeg er de telefoon nummers ook bij!. We geven ze altijd elke week ieder 2 cedis fooi, dat is voor ons niets maar voor hier best goed, ze zijn er altijd heel erg gelukkig mee en komen ieder persoonlijk bedanken. Nou ze werken best hard voor weinig loon, iets extra`s krijgen ze zelden. Dan krijgen ze later deze week ieder een t-shirt die ik mee gebracht heb van thuis gekregen her en der om weg te geven. Moet je zien hoe blij ze daar mee gaan zijn. Ik ga even buiten relaxen onder mijn prieel, heb eerst de airco aangezet, want ja het is hier ook voor mij al een gewoonte dat er overdag niet veel stroom is. Maak ik me ook niet meer zo druk om om iedere keer tegen jullie te vertellen, ik vergeet het zelfs, dat het gebeurd. Dan ga ik lekker douchen, ik zie dat mijn bed verschoont is, mooi roze bloemetjes laken erop en de kamer is schoon. Het douche kraantje zit ook iets vaster maar niet dat het gemaakt is, ik denk voor hun wel. Als ik douche was ik ook meteen mijn kleren uit, dan is het elke dag maar een beetje. Als het te veel is geworden laat ik het de wasvrouw doen, maar dan wel met instructies, wassen, drogen en binnenste buiten strijken. Dit omdat er insekten, vliegen eitjes kunnen leggen op de kleding die komen uit en zijn gevaarlijk op en in je huid. Maar ja de kleding strijken doen ze hier ook maar op 1 stand, de hete, dus gaat er wel eens wat verloren, al is het niet ons goei spul wat we bij hebben. Ik eet gefrituurde jam (banaan) chips met groente en gebakken roerei. Ananas en poo poo na. Felix komt nog brengen wat hij gekocht heeft, een paar dozen spijkers en nog iets, wat ik morgen moet gaan brengen op de school, zodat ze vooruit kunnen. Hi jzelf rijd om 4.00 uur aan naar Accra, naar zijn werk, dan is hij de drukte in Accra voor. Vandaag gaf de telefoon aan dat het 29 graden was en het voelde als 34. het zou bewolkt zijn met kans op onweer, nou het was heet soms een wolkje en onweer ver weg, hier niet dus. Bij jullie iets minder...Goodnight...