Ja vandaag is de dag van veel nog even regelen en afscheid nemen. Na het ontbijt gaan we op pad met mijn rugzak vol met weg geef spulletjes die ik nog heb. Ik heb nog wat mutsjes over die Gerdien Rooymans breide, en twee truitjes van Annie Jansen,die ga ik vandaag uitdelen. In het begin ben ik altijd wat zuinig want als ze eenmaal weten dat ik iets uit te delen heb is dat als een lopend vuurtje rond. Als het dan op zou zijn voor dat ik weg ga dan weet ik niet hoe ik dat moet verantwoorden. beter iets over de laatste dag als tekort. We hebben met Sammy de Chieff afgesproken om 9.00 uur bij het ziekenhuis te zijn. Als we daar aankomen is er wel al een pick-up van de assambly(gemeente) die legezuurstof flessen gaat ruilen in Tema tegen volle. Even later stopt er een tweede auto van de aasembly, daar stapt Sammy uit. We hebben een gesprek met dokter Kwasi. We hebben het over de bouw van het ziekenhuis, dat het er goed uitziet en dat Akatsi er trots op is. De dokter verteld dat ze geen geld hebben in het ziekenhuis, de ziekenfonds heeft al maanden niets uitgekeerd aan ze. Sammy luisterd aandachtig naar de dokter en beloofd dat hij er wat druk achter gaat zetten. Dan hebben we het over het mortuarium die in aanbouw is,. De dokter en ik leggen uit dat als dat gebouw nu als eerste klaar zou zijn dat het ziekenhuis dan daar in ieder geval wat inkomsten uit kan opnemen en gebruiken. Ook nu beloofd Sammy extra druk uit te oefenen om te stimuleren het mortuarium het eerste af te bouwen. Hij snapt het helemaal. Mensen betalen nu eenmaal veel geld om de begrafenis uit te stellen en te houden als zij dat willen, als hun het uitkomt. Ik wil ook 1 rechte lijn contact met de dokter via de mail en we wisselen ons email adres uit. We bedanken de dokter hartelijk voor zijn tijd, hij heeft het druk want ik denk dat in de wachtkamer al zo`n 40 mensen zaten te wachten. Dan gaan we naar Father Paul, daar zouden we tussen 9.00 en 10.00 uur zijn. Met hem hebben we het over de vorderingen in de bouw, dat ziet hij ook wel want hij woont langs de school. De kerk staat naast de school. Hij zegt dat hij me zondag niet in de kerk heeft gezien. Nee we hadden een relaxdag Father. Jammer zegt hij want de Bisschop was er ook, hij had ons graag kennis laten maken met hem. Nou we zien hem wel als we de school gaan openen zeg ik. Dan zal hij zeker aanwezig zijn. We zeggen ook tegen hem dat we alle prijzen weten van wat er nog gedaan moet worden en dat felix alles daarvan op papier heeft. Als er iets is dan altijd contact met Felix. Nou dan kunnen we weer verder, we lopen naar de kleermaker, die de broek klaar zou hebben? maar hij is er weer niet, net als gisteren. We zeggen dat hij toch echt de broek vanmiddag klaar moet hebben omdat we morgenvroeg weggaan. het meisje dat bij hem werkt zal hem dadelijk gaan bellen, we moeten om 12.00 uur maar terug komen. Oke, ik zag wel dat hij in ieder geval wel al iets eraan gedaan heeft, er liggen stukjes stof die over zijn. Ik hoop maar dat hij hem afkrijgt anders heb ik niks. Hans gaat het dorp in en ik achterop een motor naar het ziekenhuis. Daar zeg ik maar meteen bij binnenkomst dat het de laatste dag is, dan kunnen ze er alvast aan wennen. Ze schrikken ervan, nu al..? Ja de maand is om, ik moet volgende week in nederland weer aan het werk. Ik doe een rondje over de afdeling, en kom in het kamertje waar baby`s gewassen worden. Daar is Brigit een baby aan het wassen en er ligt er een in een bedje. Het is een tweeling die vannacht is geboren, twee meisjes, mooi..! Ik ga nog wat foto`s maken, van het gebouw, spullen die er staan en natuurlijk ook de verloskundigen en verpleegsters. Het lijkt vrij rustig te zijn, ik ga nu ook bij de zwangere moeder op controle foto`s maken en afscheid nemen en op de kinder afdeling. Dan is de batterij leeg van mijn fototoestel en kan ik er geen meer maken. Jammer maar toch ook fijn, want anders blijf ik er mee aan de gang en beleef ik de dag anders als door mijn eigen ogen. Op de kraam afdeling is men bezig om een keizersnede voor te bereiden. ik dacht gisteren dat ik de laatste gehad had maar kan vandaag ook nog mee. De mevrouw heeft last van hoge bloeddruk en de ontsluiting schiet niet op. het is de hoogste tijd om in te grijpen volgens de dokter. Als de vrouw uiteindelijk op de operatie tafel ligt en moet gaan verzitten voor de ruggeprik, breken de vliezen. We zien dat er ontlasting van de baby in zit, dat betekend dat we moeten opschieten, het heeft het waarschijnlijk benauwd daar in de buik. maar er is nog een ander probleem, de vrouw heeft een te laag hb gehalte, het is 6,4. Er.moet bloed voor haar klaar liggen dat ze na de operatie toegedient moet krijgen. Maar dat bloed is er nog niet, iemand van de familie moet het doneren, die persoon, met dezelfde bloedgroep,zijn ze halen. Als het telefoontje van het laboratorium komt dat het bloed er is gaan ze beginnen. de ruggeprik word gezet en de dokter gaat zijn handen wassen en word aangekleed. Alles is in gereedheid gebracht, zoals uitzuig apparaat, voor het geval de baby het moeilijk heeft na de bavalling. het is nog een heel karwei om de baby eruit te krijgen, ze zit goed vast, er word flink getrokken en geduwd en dan eindelijk daar komt het hoofdje en ook de rest, de baby maakt een klein gilletje na enkele seconden. Het word vlug door deverloskundige opgevangen en goed gedroogd en daarbij flink gewreven over buik en rug. Af en toe komt er een huiltje maar nog niet zoals het zou moeten. het uitzuig apparaat word gebruikt, een van d eoperatiekamer assistentes duwt dat slangetjeom en om in de neusgaatjes en na een keer of 4 a 5 inhet keeltje. Ja hoor er word best wat slijm uitgezogen en het babytje gaat flink huilen nu. Het weegt3100 gram het is een meisje. De verloskundige laat het aan de dokter en annastesiste zien en meld hierbij wat het is , hoe laat het geboren werd, 12.43, ook de moeder krijgt te ziendat ze een meisje heeft gekregen en dan gaan wij met de baby naar de afdeling.Daar aangekomen is Hans er al om te gaan lunchen. Ik zougraag een foto van dit gehad hebbenen die kan hij nu mooi maken met zijn telefoon. heb ik toch nog een mooie foto van deze laatste dag. De baby krijgt zijn vitamine K en word in een bedje gelegd wat we op de gang bij de zusterspost zetten totdat de moeder er is. Erkomt al familie aan, diekomende placenta halen, die nemen ze hier mee naar huis. Het is een zusje van d emoeder, ze vraagt wat het is geworden, een meisje zeggen we, en ze danst van blijdschap door de verloskamer. man man wat is ze blij, ze wilde graag een meisje en dat heeft ze nu een gekregen. Ze bedankt God hiervoor en danst verder... Ik ga dan eerstmaar eens wat eten want ik heb me toch trek in iets, ik voelde me in de operatiekamer al even niet lekker,van d ehonger en dorst. We ziten als gewoon onder de boom lekker op een bankje te genieten van een oliebol en wat drinken. We hebben weer buurt genoeg. Francis,ook een chauffeur vertelde gisteren al dat het ebola t/shirt voor mij klaar ligt binnen. Een dikke verpleegster heeft het. Die komt het inderdaad brengen, die dikke verpleegster blijkt zijn zus te zijn. Ik ben blij met het shirt en doe het in mijn tas. Hans gaat weer naar huis, rusten en ik ga naar binnen. het babytje van zo net heeft honger en ik vraag of ik het wat dextrose mag geven, het moet nog wel even wachten op de moeder, voordat ze kan drinken. Ik maak een spuitje klaar en laat de baby het lekker opzuigen uit de spuit. De zus en de schoonmoeder staan erbij te kijken, heel blij. De moeder is dan inmiddels ook weer op de afdeling en wordovergetildvan de brancard in eigen bed. De baby zet ik bij haar neer zodat ze die kan bewonderen. Ze kijkt er blij naar maar ze is nog wat suf en heeft het koud en ze heeft pijn. Na de overdracht neem ik de tas met mutsjes en geef ik iedereen die nuhier op de kraam afdeling ligt een mutsje, ook diegene die nog niet bevallen zijn, zoals de moeder die een tweeling maar waarschijnlijk een drieling gata krijgen over enkele weken. Ze krijgt nu vandaag een zak bloed bij en mag daarna naar huis. Als er problemen zijn komt ze weer terug. Ik zeg ze dat ik weer naar huis ga en ze misschien volgende keer zal zien, maar niet herkennen. Dan is het onderhand bijna half vier, ik ga afscheid nemen vanhet personeel, doe een rondje in het ziekenhuis met afscheid nemen en ga naar Blue Skies, waar Hans al zit te wachten. We drinken een drankje en gaan op weg naar Felix zijn moeder. daar moet ik ook nog ietsafgeven, had ik eerder al een t/shirt gegeven maar die was te klein. Ze was teleurgesteld ik heb eigenlijk nognooit ietsmee gebracht wat haar past, maar nu heb ik iets wat wel gaat passen. We weten wel waar Felix woont maar het is een heel gekriebel om dara te komen. We komen langs d etimmerman die voor ons werkt en vragen aan hem of hij de weg weet, hij loopt mee met ons. Hij laat zo zijn schaaf liggen wara hij mee bezig was en loopt mee, niks word er afgesloten alles blijft liggen zoals het is. er is ook niemand aan het werk verder, zoals wij dat kunnen zien. Het is een stukje lopen over een slechte zandweg, vanwege de hevigeregens de afgelopen tjd is er veel zand weg gespoeld. De timmerman krijgt wat geld voor het mee lopen en wij gaan even bij de moeder van felix op bezoek. Ze is heel blij met wat ze krijgt, en bedankt ons hartelijk. Ik vraag wara hara man is, ik weet dat hij wat ziek is en wil hem toch even graag goede dag zeggen. maar hij is zich aan het wassen. Nou dan de volgende keer.Felix zijnvrouw Agusta is nog niet thuis van haar werk, maar ik zet toch even een mooie plastieke tas van vlisco bij ze binnen in huis. Lilian de oudste dochter laat me binnen. Dan lopen we weer terug naar huis. Als we dan nog even voor het eten buiten ziten komt een nieuw personeelslid, blijkt later, bij ons zitten. Hij stelt zich voor, Zacharias heet hij, hij is de nieuwe general manager. Samen met de al aanwezige manager Erik gaan ze nu de zaak hier runnen. De vrouw van overleden eigenaar Stanley, Pearl, blijft ook in de zaak samen met een van de zonen van Stanley. Zacharias komt eens kijken wat wij van het hotel vinden en hoe wij het verblijf hier beleven, of we klachten hebben. Nou we vertellen wel even dat ik 3 weken geleden al door gegeven heb dat ik geen warm water heb en dat de kraan van de wasbak heel los zat, die heeft Hans inmiddels gemaakt.We vertellenhem dat we hier al meer dan 10 jaar komen, telkens ongeveer een maand. Hij kan het niet geloven. al 10 jaar! We weten best goed hoe Stanley was en hoe hij met dingen omging. We zouden het fijn vinden als dat door kon gaan. Hij was oa heel zuinig op alles wat hij had zoals zijn auto. Ook zorgde hij dat de vogels niets te kort kwamen, elke morgen gaf hij ze rijst en de binnenplaats zag er altijd netjes uit. Nu begint er onkruid te groeien, ook door de vele regen, dat moet nodig gewied worden, dit zou Stanley niet mooi gevonden hebben.Ik zeg dat dat kleine dingen zijn die doorgang zouden moeten vinden. Ik heb dat bu deze tijd gedaan in naam van hem, Stanley. Zacharias vind het leuk en probeert dit door te gaanzetten. Ook wil hij het keukenpersoneel wat beter en meer verschillende gerechten laten klaarmaken, hij zegt zelf kok te zijn geweest en het een en ander te weten hierover. Er zal volgende week een grote schoonmaak gehouden gaan worden, want ook dat is hard nodig. We vragen of we een kijkje mogen nemen in het nieuwe gebouw, dat was vorig jaar nog niet af. Hij haalt de sleutels en laat ons 2 appartementen zien, wat zijn die mooi en groot.. Maar ik denkdat we ons eigen huisje trouw blijven, we zullen zien. Hij gaat ook mee naar ons huisje kijken, de douchestraal is niet krachtig, dat was is het appartement wel. Hij ziet onze kast, daar zitten 2 deuren in. Dat heeft hij hier nog niet gezien, nee dat kan dat hebben wij enkele jaren geleden erin laten maken. We hebben een hangslotje gekocht en zo kunnen we spullen achter slot zetten als dat nodig is. Hij vind dit een mooie oplossing die waarschijnlijk ook in de andere appartementen gaat komen. Hij zegt dat er wel een paar maanden nodig zullen zijn om alles goed te krijgen maar dat het in positieve zin goed zal gaan veranderen. We hopen het te zien volgende keer. Hij vroeg wat we van het eten vonden, we vinden de variatie in teen wat weinig, voor ons. Lokaal eten is er genoeg. Hij vraagt of we graag rundsvlees zouden willen hebben, ja dat zouden we wel lusten, denk ik. maar later moet hij overleggen met het keukenpersoneel en blijkt het er niet te zijn. Volgende keer dan maar. We bestellen nasi goreng, dat smaakt ook goed en krijgen er fruit bij als toetje, mange poopoo ananas en water meloen, ik denk dat alles op moest nu.Na het eten is het nog heerlijk buiten zitten. De gevoelstemperatuur vandaag was 37 graden.

Good night... see you tomorrow...