We hebben vannacht slecht geslapen. In het begin van de nacht kwam er iemand aan onze deur, een mevrouw die dus verkeerd was, we schrokken er wel van.De hele nacht zijn er ook mensen luidruchtig buiten aanwezig geweest. Het zijn enkele mannen die hier verblijven vanwege een begrafenis vandaag. Ze zijn in de morgen om 6.30 uur flink dronken ziet Hans naar hij naarbuiten komt. Dan gaan ze naar hun kamer en is het een paar uurtjes even stil. maar tegen 8.00 uur zijn ze er weer, ze staan op hun balkon en zijn ook nu weer verbaal erg aanwezig. Wat later zien we ze gekleed in het zwart in hun auto stappen en vertrekken ze. Rust in de tent. Na het ontbijt en mijn wekelijkse telefoontje op zaterdag ochtend naar huis, lopen we naar de school waar we de tegelzetter zullen treffen, hij zal zijn berekening van de kosten voor zijn werk klaar hebben. Bij de school zijn ook al de schilders hun berekening aan het maken, ze zijn nog niet klaar en komen vanavond naar ons toe om het te overhandigen en tebespreken. Felix zal er dan ook zijn. De tegelzetter zit bij de aannemer, tegenover de school,te wachten op ons. We krijgen een stoel om op te zittenen hij vraagt of we een kokosnoot lusten, nou die lusten we wel een. Hij haalt een flinke tak van de boom waar een stuk of 7 kokosnoten aan zitten en begint ze open te maken. Intussen word op de achtergrond een haan geslacht. Nou daar zit ik weer net met mijn gezicht naartoe dus. het slachten van de haan gaat niet zo vlug als bij ons het geval is. Ze snijden eerst een stukje de keel door, dan moet de haan eerst leeg bloeden daarna word hij helemaal dood gemaakt en spartelt/loopt nog een stukje rond. Ze willen hiervaakhet vlees het liefst zonder het bloed erin, hoorde ik. De haan ziet er maar schraal uit als hij eenmaal ontdaan is van zijn veren, er zit niet veel vlees en vet aan, wel een echte scharrelhaan! We zitten in een huisje dat in aanbouw is ze zijn net klaat met stukadoren.In een van de vertrekken staat een ketel met kokend water, hierin word de haan nu verder klaar gemaakt. De tegelzetter heeft zijn berekening gemaakt en we moeten het er eerst eens over hebben, het valt altijd toch weer tegen. Nou met in vergelijking bij ons is het natuurlijk niet duur allemaal, maar de prijzen van alles zijn hier de laatste paar jaar zo omhoog gegaan. Een voorbeeld, toen wij de eerste zakken cement kochten in 2009 bij de start van de kraamafdeling, koste 1 zak cement, 9 cedis, dat was ontzettend duur toen. Nu kost 1 zak cement rond de 32 cedis dat is me nogal een stijging of niet. Zo zijn alle materialen flink gestegen in prijs. Dan gaan we met de aannemer naar het ziekenhuis om te kijken hoe een stookgat eruit ziet. Dat willen we een hebben op de school, hij meet het op en gaat ook hiervan een berekening maken. Ik blijf in het ziekenhuis en Hans gaat met Felix mee terug. Hij heeft er niet veel zin in vandaag, slecht geslapen, en kijkt een paar films van Butt Spencer en Terence Hillop zijn computer. Ik werk ook vandaag op zaterdag mee in het ziekenhuis. Ik kijk of de vrouw van gisteren bevallen is, die zo bang was. Ja ze heeft een zoontje, hij is gisteren geboren, Kofie heet hij dus. het was meegevallen zei ze, ze heeft niet gegild van de pijn, ze heeft goed geluisterd naar wat ik haar uitlegde en het heeft geholpen. Daar bedankt ze me nu voor, ik mag het kindje even vasthouden. De vader en de oma zitten er ook bij en bedanken me ook. De vrouw die naast haar ligt wil ook even aandacht van mij, ze zegt dat ze een mustje gekregen heeft gisteren en is er heel blij mee. Ja ik ben de mutsjes van gerdien allemaal aan het uitdelen, en blij dat iedereen er mee is...Er gisteren avond nog een keizersnede geweest en ook nu is er net een moeder terug van de o k en eentje brengen ze net weg. De kamer van 3, keizersnedes, is weer vol vanaf vanmiddag. Allemaal gezonde kindje. op de andere kamer is een mevr, die gisteren kwam opgenomen, ze was vorige week in het ziekenhuis, dacht aan de gang te zijn maar dat was niet. Als er thuis iets gebeurde wat ze niet vertrouwde moest ze terug komen. Nou donderdag was het niet zoals het moest zijn vreemde pijn en wat bloedverlies. Ze heeft gewacht tot vrijdag en is toen pas naar de dokter gegaan. Ze vertelde dat ze het kindje ook niet meer voelde, het hartje kon de verloskundige ook niet horen. Ze word nu ingeleid om de bevalling op gang te brengen. Hetzelfde bij 2 andere vrouwen, ook inleiden om tot bevallen te komen. het kindje met de erg ontstoken oogjes is er ook nog, het gaat goed met de ogen, ze heeft ze zelfs open vandaag. Nu is alleen de koorts hoog op aan het lopen, tot boven de 39 graden, dat is niet goed, ze krijgt andere medicijnen, hopelijk dat hiermeede koorts zakt en de ontsteking bestreden wordt. Het is toch zo`n mooi kindje.. .Na mijn lunch om 13.00 uur gaat het snel met de moeder die gaat bevallen van het overleden kindje. Ik help de verloskundige mee met de medicijnen klaarzetten en de bevalling, de restwas nog bezigmet de overdracht. Ze luistert goed naar wat ik zeg en probeert het ook te doen, maar het valt niet mee. De verloskundige die nu de bevalling doet weet eigenlijk ook niet of de moeder weet dat het kindje niet leeft. Dat zou de dagdienst haar hebben moeten zeggen.Het kindje word geboren, je wete wat er komt maar toch is het heel vreemd, alles is stil, ook de verloskundige en ik zijn stil.De navelstreng zit 3 keer omhetkindje heen gestrengeld, het hoofdje is helemaal vervormd, het heeft erg klem gezeten.Aan de moeder kunnen we niet merken of ze het weet of niet. Deplacenta is er ook vlot. De moeder word vast een beetje verzorgd maar we moeten wachten totdat het infuus met medicijnen leeg is, pas hierna word ze verder verzorgd en mag ze naar haar kamer terug. De andere 2 vrouwen hebben weeen maar zijn nog niet zover. De enemevrouw roept me om de haverklap als ze me ziet nu moet ze naar de wc, ik maak haar infuus los, ze moet nu eerst even naar de verloskamer om te onderzoeken of ze al gevorderd is met de ontsluiting. Nou dat is ze niet, maar ze zal ook niet naar de wc hoeven want het is het hoofdje van het kindje dat ze voelt drukken. Ze gaat toch en inderdaad zonder resultaat. Dan vraagt zeof het infuus eraf mag want dat maakt dat ze zo`n pijn heeft. de dokter die er ook net is zegt nee, dat moet blijven lopen, deze pijn zijn weeen endie moet je hebben om te kunnen bevallen. Dat hoort erbij. De andere mevrouw zit op de grond haar weeen op te vangen. Het is intussen hard gaan regenen, ik wacht totdat de bui over is om naar huis te gaan, het is 16.00 uur. Dan hoor ik een bekende stem, het is Felix, hij was met zijn moeder naar een begrafenis gegaan en op de terug weg kwam hij langs het ziekenhuis. Omdat het regent haalt hij me op, het is ook te gevaarlijk om nu met een motor te gaan vanwege de gladde wegen nu. Fijn dat hij aan me denkt. Om 16.30 uur ben ik thuis en ga ik me meteen douchen, ik plak van alle kanten. Dan drinken we buiten een lekker flesje cola en bestellen we het eten weer optijd, zodat we gegeten hebben voordat de schilders komen om 19.00 uur. Ook vandaag is er weer flink vergaderd hier in hethotel zegt Hans. Het gaat nog steeds over wie dit hotel over gaat nemen. Het is nu duidelijk dat een van de zonen dat gaat doen. Hans heeft al even met hem gepraat, en verteld dat wij hier al zolang komen. Dat we zijn vader zo goed kennen. Hij is blij verrast te horen dat wij zo goed bevriend zijn met zijn vader en zijn vrouw, die niet zijn moeder is. Wij hopen dat hij dit mooielevenswerk goed voort kan zetten en dat we nog lang zijn klanten mogen zijn.De wonderen zijn de wereld niet uit, deschilders komen eerder ipv later of niet. Ditomdat het morgen zondag is en ze nog iets moeten doen vanavond zijn ze eerder gekomen, ik bel Felix dat ie ook maar moet komen nu. Als ook die er is komt ook net 18.45 uur ons eten. We bespreken wat de schilders hebben berekend, pingelen wat af en komen tot een overeenkomst. Zij gaan het schilderen, dezelfde schilders als van de kraamafdeling. We laten ze een foto zien van een school hier in de buurt, zoiets willen wij het ook, creme met oranje, eenvrolijke, Holland,kleur. Verder komen er nog wat verrassingen bi,j maar die houden we geheim. Als iedereen naar huis is gaan wij naar binnen, maar niet voor lang, weer bezoek, het is Livingston, die we van de week al verwacht hadden. Hij ging toen even het kindje wat bij hem in de auto zat weg brengen, is toen niet meer gekomen. Nu is hij er met zijn vrouw en zijn dochtertje. Hij weet dat ik meestal wat bij me heb om uit te delen, en komt dat halen. Ik heb voor ieder een t-shirt, ze zijn er blij mee, we buurten even en dan gaan ze weer naar huis. Ik kan weer verder met dit verhaal, Hans slaapt intussen. Het was vandaag plakkerig heet weer, 30 graden met het gevoel van 34 graden. Ik ga nu ook slapen, 21.29. Welterusten...