Vanmorgen werd ik al vroeg wakker er kriebelde iets over mijn schouder, vlak bij mijn hoofd dus.. Nog half in slaap veeg ik over mijnschouder en voel dat ik iets wegsla. Ik slaap nog te veel om te kijken wat het is. Als ik wakker word zie ik een hele grote tor op de grond liggen, dood en een hele grote vreemde vlieg. iek...dat zal een van de beesten zijn geweest die op mijn arm zat, maar goed dat ik het niet gezien heb. We staan op en gaan ontbijten. Rond 8.30 is Felix er, hij komt zeggen dat het springen van de brug niet is vandaag, het was zaterdag.! Ik zeg zie je nou wel, hoe komt het toch dat ik dat weet en jullie niet, jullie wonen heir. Zo zie je dat het wereldje van vele hier niet veel verder is dan hun eigen omgeving. Hij heeft met Torgbui overlegd , er is inDzodze een festival waar we heen kunnen verder is er niet veel te doen vandaag.Nou daar hebben wij nietveel zin in. Felix gaat naar de school om te kijken hoe het met de deuren is die er instaan? Wij gaan mee met hem. Bij de school is er niemand aan het werk, terwijl ze zeiden dat ze vandaag gewoon zouden werken. We zien de deuren en daarbij zien we ook dathet niet de deuren zijn die wij in het ziekenhuis hebben laten maken. Ze hebben dan ook een andere timmerman de deuren laten maken dan dat de bedoeling was.De deuren zijn gewoon drie planken houttegen elkaar getimmert.Enkele deuren zijn een stuk te klein, er zit een groot kier tussen het gebond en de deur. Een van de deuren is onder helemaal scheef en dan bedoel ik de zijkant, kan ook niet. Felix belt de timmerman op en die komt. We leggen hem uit wat we niet goed vinden en vragen of hij dat op kan lossen. Ja dat zal hij doen, hij gaat naar een houtzager die wat latjes zaagt die de ruimtes opvullen. We zijn benieuwd, hij gaat in ieder geval wel meteen aan de slag. Intussen heeft Lesley, het zoontje van Felix zijn behoefte gedaan op de gang buiten bij de school. Hij is nog maar 2 jaar, moest nodig en is ergens gaan zitten. Nou Felix kan aan de slag, poep in zijn schoentje, zijn voeten broek en bibs. Gelukkig heeft felix wc papier in de auto liggen, water is er niet hier. Hij maakt hetschoon en gaat hem naar huis brengen. Hans blijft bij de school en ik word door Felix afgezet bij het ziekenhuis.

Daar isdokter Kwasi bezig met de ronde op de kraam afdeling. Ik sluit aan. Er zijn 2 bevallingen opkomst tot nu toe. maar die laten nog even opzich wachten.Ik ga naar de heren afdeling kijken naar de mannen met de brandwonden. Daar ligt er nog maar 1 van, de rest is naar huis en moeten om de dag komen voor verband te wisselen. De jonge die er nog is moet net naar het verbandkamertje voor de wissel. Ik kijk hoe hij loopt, heel erg moeilijk, hij heeft namelijk ook veel flinke wonden achter zijn knie. Maar het is goed voor hem om te lopen, goed voor de bloed doorstroming. De mannen op zijn kamer hadden gezegt dat hij zo min mogelijk moest bewegen, dan had hij minder pijn. Ja dat klopt misschien wel maar hij moet juist gaan bewegen. We zeggen hem dat hij 3 tot 4 x per dag een stukje over de gang moet gaan lopen, en even naar buiten. Dat belooft hij te doen als wij zeggen dat dat goed voor hem is. In het verbandkamertje gaat eenverpleegster beginnenom het verband er af te halen. het doet pijn zie ik aan hem. Ik zeg ze dat zehet eerst nat moeten maken dan gaat het een stuk makkelijker. Dat doen ze en het helpt in ieder geval iets. Ik doe handschoenen aan en ga mee helpen. Heel voorzichtig halen we het verband eraf, van zijn benen, armen enbuik. Ook in zijn gezicht heeft hij brandwonden maar die zijn niet verbonden, die helen zo, in de lucht. Ik ben hier zo een hele poos mee bezig en heb er honger van gekregen. Ik loop naar de kraamafdeling om mijn tas te pakken maar dan merk ik dat het even heel druk is. Twee bevallingen zijn er aan de gang, allebei met wat problemen. De ene mevrouw, of eigenlijk meisje nog weet niet hoe te persenen doet het helemaal verkeerd. Ik probeer ze uit te leggen hoe ze het moet doen, een hap lucht, kin op de borst en duwen naar onderen. maar ze hebben hier helemaal geen begeleiding nergens in gehad en om het nu uit te leggennu ze het ook moeten doen is heel moeilijk. Daar komt bij dat als ze iets niet goed doet ze op haar donder krijgt van de verloskundige, verbaal of non verbaal en dan bedoel ik een flinke tik op een arm of been.Uiteindelijk word het kindje met veel hulp door 2 verloskundige geboren, gezond jongen. De moeder heeft een flinke inscheuring opgelopen en wordgehecht.

Intussen gaat het bij de andere mevrouw ook door, ook zij weet niet goed hoe ze moet persen en uiteindelijk doet ze het niet meer. het kindje heeft een vrij groot hoofdje en zit vast. Twee verloskundigen gaan op de buik van de moeder mee duwen zodat het kindje geboren kan worden en ja na veel inspanning van iedereen is het er. Gezond en wel. De moeder heeft een flinke bloeding en worddoor de verloskundigen verzorgd. Gelukkig 2 gezonde babytjes.Dokter Bonsu is terug van zijn vrije weekend en begint zijn dienst, dat betekend dat dokter Kwasi vrij is. Hans is naar het ziekenhuisgekomen, hij gaat met mij buiten eten, hij heeft al gegetenthuis. Ik neem een oliebol en een pakje koekjes, cola had ik van thuis meegenomen, een blikje. We zitten lekker onder een boom. Na de luch gata Hans naar huis, ik blijf we spreken af om rond 16.30 uur bij Blue skies, terrasje,te zijn. Binnen zijn de verloskundige nog druk bezig met de 2 vrouwen die net bevallen zijn. Ik kijk of er nog bedden vrij zijn want ze moeten nu naar een andere kamer. Ze lagen op de first stage kamer, de kamer waar je bent als je aande gang bent, nu loeten ze naar een gewone kamer van 6 personen. Ik maak 2 bedden op en neem de vrouwen en babytjesmee naar hun nieuwe kamer. Maar een van de bedden die ik net opgemaakt heb word inbeslag genomen door een nieuwe opname die net binnen komt. Als de dienst over gedragen word om 14.00 uur is er even verwarring. Wie is die mevrouw in bed 14, dat weet de verloskundige niet. Nou dat is die mevrouw die ik heb verhuisd, die eerst op de first stagekamer lag. Dat zijn ze alweer vergeten, en omdat zi hier niet net als wij met de namen werken weten ze soms niet wie het is. Later als de rust hier weder gekeerd is ga ik nog even naar de dames en heren afdeling kijken.Er komt een verpleger aan, hij vraagt of ik het druk heb, nee ik heb tijd. Hij vraagd of ik mee wil helpen met het verband te wisselen van de vrouw met brandwonden, de andere verpleegsters zijn druk bezig en alleen jkan hij het niet. Nou ik help wel even... Het verband eraf doen gaat vrij goed als we het bevochtigen en ook de tijd geven om in te trekken. Het is nog pijnlijk voor d evrouw maar ja het moet eraf. De onderbenen/voeten doen we eerst. Dan willen we de bovenbenen doen maar dat gata niet als ze ligt, ze moet komen zitten om te gaan staan. Als ze na enkele minuten zit op haar bed is dit al pijnlijk genoeg, we doen eerst haar rug, buik en beide armen verzorgen. Dan moet ze toch echt gaan staan om haar boven benen te kunnen doen. Man man wat heeft ze veel wonden, die moeten eerst schoon gewreven worden met een vochtig steriel gaasje, dan word het belegd met gaasjes gedrengt in vaseline of olie. Dan komen er droge gaasjes overheen en word verbonden met ja het rolletje verband, uit China, zeggen ze hier. Een nep verband, het is werkelijk niets als je het rolletje i je handen hebt, een paas touwtjes geweven en dat moet verband heten. HGet is ook heel moeilijk af te rollen, het komt steeds in de war. Maar na ruim 2,5 uur zijn we zover klaar dat later als ze weer ligt alleen de borsten nog verzorgd moeten worden. Het is inmiddels bijna 18.00 uur geworden, het begint schemerig te worden. Ik moet gaan, ik wil altijd op tijd gedouched zijn voordat de muggen op me af komen, en die zijn er al nu in de schemer, en aangezien ik nu niet lekker ruik, maar voor de muggen een welkom vochtig hapje ben zie ik dat ik een moter heb en laat me afzetten bij Blue skies. Maar er is niemand meer, Hans is al naar huis, ik loop maar vlug aan. Er stopt een man op een motor en die brengt me gratis verder, heel attent. Thuis verteld Hans dat ze met Felix en de dierenarts op het terras gezeten hebben, ook was er een hulp van dokter Boni die vertelde dat de dokter morgen naar ons komt, op bezoek. Dokter Boni is officieel totonze spreker benoemd. Ik ga gauw in de douche, nog steeds geen warm water, boiler is waarschijnlijk stuk. Ik eet witte rijst met groenten en Hans heeft nasi. Toetje is vandaag ananas stukjes, watermeloen en poopoo. Ik typ mijn verhaal van gisteren en halverwege is het verdwenen, moet ik weer opnieuw beginnen. Dan als ik met vandaag bezig ben valt de stroom uit, geen light off, de rest vanhet hotel heeft gewoon stroom zie ik buiten,maar gewoon een stop gesprongen want even later hebben we weer licht. Ik had mijn computer al afgesloten ik dacht misschien ligt het aan ons, wij zijn `savonds best veel aan het opladen, telefoons labtop enz. Ik ga dan ook maar naar bed. Het was vandaag 32 graden, voor het gevoel 37. Welterusten, tot morgen.