Vanmorgen gewoon op tijd wakker en opgestaan. Na het eten gewacht op Chris, die zou me om 9.00 uur naar het ziekenhuis brengen, niet te vroeg want ik ben nooit klaar...(het eten is vaak laat) Ik wacht tot 9.15 en als hij er dan nog niet isloop ik aan., ik zie wel hoe ik er kom. Als ik een stukje gelopen heb stopt er een pick-up van de assembly, het gemeentehuis. Laurens die me ook in Tema ophaalde is het, hij vraagt waar ik heen ga. Nou ik ga naar het ziekenhuis, hij brengt me er wel even naar toe. Daar is het qua bevallingen nu rustig. het is vandaag weegdag in Akatsi, dat is buiten onder een afdak, daar ga ik kijken, nu is het niet druk op de afdeling.Eerst help ik even mee bij de verloskundige waar de moeders die zwanger zijn op controle komen, maar daar ben ik ook zo klaar.Dan ga ik naar het wegen en ik maak er een paar hele mooie foto`s blijkt later!!! Binnen op de afdeling is ook een controle aan de gang, het zijn de moeders die een week geleden bevallen zijn. het blijken er vandaag wel heel veel te zijn. Dat komt omdat het vorige week woensdag zo regende, eris toen bijna niemand gekomen because offthe rain, en die zijn er nu ook, vandaar de drukte. Ik meet de temp op van de baby`s en de moeders en weeg ze, de moeder gaat eerst met de baby op de weegschaal staan. Dan moet ik de baby vasthouden en weegt de moeder zichzelf. Ik moet dan de som maken met de uitkomst hoe zwaar de baby is enZuster Mabel schrijft alles in het consultatieboekje. Er zijn 2 baby`s bij die koorts hebben ze krijgen later bij de volgende verloskundige medicijnen. Want op het einde van de gang zit nog een verloskundige, die kijkt de baby na en checkt de moeder. Vraagt hoe het gaat met de borstvoeding en zo. Om 13.00 uur zijn we klaar en ga ik lunchen. Een flesje cola en 2 pakjes met in elk 4 koekjes met iets zout. Ik koop ook een oliebol en ga dan lekker in de schaduw onder een boom zitten. Ik heb al gauw buurt, Honnorable de schilder die meehielp in het ziekenhuis is erbij komen zitten. Hij wil graag dat ik de volgende keer tijdschriften meebreng met foto`s van Nederland, hij wil zien hoe het er bij ons uit ziet. Ooit wil hij komen... Ik had hetvan de week ook al met iemand over de seizoenen die wij hebben enoverhagel en sneeuw. Ze noemen de hagel net als stenen die uit de lucht vallen en sneeuw iseen soort schuim(foam). Dat hebben ze van horen zeggen, ik denk dat ze dat van Antoon kandelaars uit Gemert hebben... Een stukje van ons af zitten 3 kleine kindjes te spelen met een lege fles en een lapje stof. Ik bedenk dat ik die koekjes heb gekocht en ik ga ze erieder een geven, dat vinden ze leuk en lekker. Het zijn kindjes van een2 moeders die hierwat eten verkopen, ze hebben het niet breed zie ik. Een stuk verder is ook nog een kindje dat krijgt het laatste koekje, hij durft het eerst niet aan te pakken, ik ben te wit. Maar als zijn moeder hem aanstuurt durft hij het, en kijkt erg blij als hij het heeft.Na de pauze ga ik terug naar binnen want om 14.00 uur mag ik weer mee naar de operatie kamer, er staan 3 keizersnedes op het program maar de dokter zet er nu tocheen naar morgen want ipv dat we om 14 uur kunnen beginnen word het 15.15 dit omdat er enkele nognietzijn cq moeten eten, waaronder de dokter himself. De vrouw die de keizersnede krijgt is heel erg zenuwachtig, daarbij heeft ze ook al een hoge bloeddruk, vandaar deze ingreep. Ze ziet er erg jong uit, als ik vraagnaar haar leeftijd blijkt ze 45 te zijn! Ik kan het niet geloven. Ze word met de brancard naar de ok gereden endaar moet ze een hele poos wachten.Ze loopt naar de operatietafel an krijgtde ruggeprik die niet heel gemakkelijk gaat. Er moet 3 keer opnieuw geprikt worden voor hij goed zit. Als de verdoving gezet is gaat ze liggen en worden de armen en benen met leren banden vast gebonden. Ze wordt ook bedekt met de steriele doeken. Maar dan gaat het opeens niet goed met haar, ze lijkt weg te raken. Er word meteen aktie ondernomen, de handmatige beademing word gegeven, de bloeddruk loopt ver naar beneden, ze luisteren naar de hartslag, de anastesiste hoort het niet goed, de dokter gelukkig wel. Ondertussen schopt ze met haar benen, die a: vastlagen en b: verdooft zouden moeten zijn. Ze blijft hier nog lang mee bewegen. Volgens de anastesiste had het infuus van de vrouw niet gelopen en daardoor was ze uitgedroogt geraakt. Of ze op de afdeling voortaan goed naar het infuus willen kijken. Dan moet de dokter toch gaan beginnen, dat kan ook want ze lijkt niets te voelen als er met de pincet geplaagd word. De dokter werkt harden er word een gezonde jongen geboeren. Wij verzorgen hem en gaan met hem naar de afdeling. Alles opruimen en de volgende patient klaar maken voor de ok. De dokter verzorgd de moeder, later hoor ik dat zemeteen gestereliseert is, ze kan nugeen kinderen meer krijgen, dit was haar vijfde.Ook dezemevr. heeft hoge bloeddruk en zegt bang te zijn voor wat er komen gaat. Het is haar eerste kindje, ze is 27 jaar, ze zou graag een meisje willen. Ik zeg dat ze moet proberen te ontspannen dat dan alles beter zal gaan, ook ivm de bloeddruk. Ik zie dat ook haar infuus bijna niet druppelt en los het op, haar arm had ze te dubbel zitten en door de slang even dicht te pakken loopt hij daarna weer door. Ik moet er niet aan denken dat dadelijk weer het zelfde gebeurt als net. De mevrouw doet haar kleding uit en krijgt ok kleding aan, een laken om haar heen gedrappeert en een lap stof over haar haren gewikkeld. De brancard met de andere mevrouw is nog niet terug, die ga ik eerst maar halen. Ik kijk waar haar man is, die blijkt buiten te zijn, hij gaat mee zijn vrouw halen.Op de terugweg kom ik de volgende patient al tegen, ze zit in een rolstoel, samen met haar man en de pastoor word ze weg gebracht. De pastoor is eert nog samen met ze gaan bidden op een goede afloop. Ik ga samen met deze vrouw de ok binnen en begeleid haar naar de ok tafel De ruggeprik krijgt ze en dan kunnen we beginnen. Bij de mevrouw gaat alles goed alleen krijgen ze de baby er bijna niet uit. Het is een heel trek en duwwerk, hethoofdje en gezichtje zien we wel al een stukje maar komt er niet door. Eerst ligt het hoofdje met gezicht omhoog, dat is niet gewenst, de dokter probeert het te draaien..uiteindelijk word het kindje geboren, maar het blijft akelig stil. Heel soms horen we een klein geluidje, het lijkt dat het wel wil. Ik durf eerst niet te kijken wat het is, stel je voor dat het een meisje is en dat het niet goed gaat, wat erg. Na hard werken door de verloskundige, met uitzuigen met de hand, want de uitzuigmachine is stuk, en het op de kop houden en echt flink op de voetjes te slaan, ja daar komt het huilen aan, het meisje leeft en kleurt snel bij. Wat fijn deze schreeuw in deze stilte. Als het kindje droog is en gewogen 3100 gram mag ik het aan de dokter tonen en daarna aan de moeder, ik zeg haar dat ze een meisje heeft en laat haar het een kusje geven. iedereen vind dat leuk, word hier nooit gedaan door hun. Ik vraag aan hun hoe het ook alweer heet een meisje geboren op woensdag, dat is Aku. ik probeer het te onthouden zodat ik het tegen de vader kan zeggen, want die staat op de gang te wachten. Het was echt een heel betrokken vader. Als we met de baby naar de afdeling gaan is de vader verdwenen, hij is even weg zegt de pastoor die we het eerst tegenkomen. Het kindje gaat naar de verloskamer, ik wikkel het in een schone doek en leg het in een bedje. Het jongetje van eerder ligt ook nog niet in bed en die leg ik erbij. Ze zullen ze niet door elkaar halen. Ik zet ze vlakbij de zusterspost neer zodat hun ze in de gaten kunnen houden, inmiddels is zojuist de stroom uitgevallen. De verloskundigen zitten met zaklampen hun werk te doen.De oma van het laatste kindje is ook even komen kijken en vraagt wat het is, als ik zeg Aku dan snapt ze er niets van, als ik zeg a gir,l weet ze het en snapt ze nu ook Aku, stom dat ze dat nie twist zegt ze, van de spanning. Het is al 18.15 uur, bijna donker, ik pak vlug mijn tas en ga opzoek naar een motor die me naar huis brengt. Er is een jonge die me ziet, ik vraag altijd hoeveel het kost, hij vraagt wel heel erg veel, 2 cedis. Ik zeg hem dat ik altijd 1 cedi betaal aan anderen, hij vind het te weinig dat is naar het dorp. Ik moet dan nog een stuk verder. Ik zeg dat ik dan loop. Hij vraagt waarom ik dan zal gaan lopen, omdat je te duur bent zeg ik. Hij daalt met zijn prijs naar 1,5 cedi en ik spring er maar gauw achterop. Thuis komt iedereen me bedanken voor de rodet-shirts die ik ze vanmorgen ieder een gegeven heb, met reclame erop van een goede notaris. De manager komt naar me toe en zegt dat hij 1 man personeel vergeten is, nl de weduwe (eigenaresse) van het hotel, ze wil ook een t-shirt (en 2 cedis). Doe ik morgen. Ik eet vanavond spagetti met groenten en gebakken ei. ja jullie zullen het wel al gemerkt hebben ik eet geen vlees, om te voorkomen dat ik buikklachten krijg, het gaat nog steeds vrij goed, soms iets gemakkelijker als thuis maar toch..

Nou het is al laat, ik ga me omkleden en slapen, ik hoor dat mijn verhaal van maandag en dinsdag niet online zijn, gek ik zie ze hier wel op de site staan... mama... Fijn dat er een reaktie kwam... See you tomorrow...