Vanmorgen om7.00 uurgaat de telefoon, het is dokter Boni, hij vraagt of het uitkomt dat hij zodadelijk langskomt. Natuurlijk dokter, we zijn thuis... Om 7.30 komt hij, we kennen hem al heel lang en komt altijd in de magava ons een keer opzoeken. We buurten een hele poos, hij heeft op dit moment vakantie en is in een prive kliniek hier in Akatsi aan het werk, bij dokter Hogar. Tegen negen uur gaat hij aan het werk en wij lopen naar de school. Als we buiten komen om aan te lopen begint het heel zachtjes te regenen, nou daar kunnen wij wel tegen. Onderweg naar de school gaat het steeds harder regenen en als we net bij de school aankomen giet het werkelijk. De kinderen zitten allemaal in de klas en zien ons door de regen lopen, ze moeten lachen dat wij klestnat worden. Hier is in een mum van tijd iedereen van de straat en zit ergens binnen of onder een boom te schuilen, het is rustig op straat dan. Het blijft ruim drie kwartier heel hard regenen, we schuilen in ons school gebouw, daar klinkt het extra hard op de golfplaten en in de lege ruimtes. Ook waait het heel erg hard, soms een soort wervel wind die heel veel stof doet opwaaien. Als het minder word loop ik aan, naar het ziekenhuis, ik ga nu niet achterop een motor want op de weg is het nu best glad, na zo`n bui`. Bij het ziekenhuis aangekomen vragen ze waarom ik zo laat ben, ik zeg net als hun altijd doen, because off the rain (omdat het regende kon ik niet eerder komen) dat is hier nl heel gewoon. De dokter is al geweest, heeft zijn ronde al gemaakt en de verloskundige maken alles klaar voor die moeders die naar huis mogen met hun baby. Ik zitop de bloedhete afdeling bij Rachid, die heeft het koud en vraagt of de ventilator uit mag, ja als ze dat wil mag ie uit maar het is bloed heet man. Nou dat vind zij dus niet, ze is de hitte van Afrika gewend zegt ze, het voelt voor hun al snel koud aan als het regent en wat minder heet is. Ik pas me aan en probeer niet aan de hitte te denken.Hans is later ook gekomen, hij is naar de accountant gegaan om te klagen dat er dingen die kapot zijn niet gemaakt zijn of worden. De accountant wil zien wat dat is dan en loopt met een pen en papier mee rond over de afdeling. Hij schrijft alles op wat er niet goed is, ook Mabel het afdelingshoofd stuur ik mee zodat zij ook aan kan geven wat er niet werkt. Ze zegt dat ze dit allemaal al meerdere keren door heeft gegeven maar dat er niets mee gedaan is. Na dit bliksem bezoek van de account horen we enkele minuten later dat er een staf vergadering is, de dokter, dr Kwasi en alle managers zitten hierbij. Ik denk dat het over ons probleem gaat. Ik ga met Mavis mee de baby`s wassen, er staan er vandaag 3 op de lijst, die gisteren geboren zijn. Vaak doen ze de baby`s `s morgens vroeg, 5.30 al in bad, dan ben ik er niet. Om 6.30 is er namelijk al bezoek uur tot 7.30, de familie brengt dan ook vaak eten voor de patienten. Het wassen gaat met een katoenen spons, zoals die je ooit bij Dove krijgt maar dan niet zo mooi als een bol, maar gewoon een stuk lap. mavis doet het eerste babytje, ze wrijft heel hard over de baby, zo doen wij dat niet, zo hard. Ik leg ze uit dat wij of washandjes hebben of, wat ik leerde in mijn tijd, met de blote handen. Dan voel je goed alle eventuele oneffenheden en het is een goed contact met de baby. Hele even mag het in de wasbak om afte spoelen dan vlug afdrogen. daarna word het kindje helemaal ingesmeerd met vaseline, om uitdrogen te voorkomen. De baby`s krijgen een luiertje aan als ze die hebben en anders gewoon een stukje stof tussen de benen. Wel moeten ze een jurkje oid aan dat is omdat de navelstreng er nog aan zit, dan kunnen ze die niet beschadigen/eraf trekken. Meestal heeft de moeder graag dat er oorbelletjes ingezet worden en dat doet de verloskundige dan ook meteen. het is even vervelend voor de baby maar ook zo weer over, net als een prikje. Een baby zonder oorbellen is hier een jongen, al kleed je een meisje helemaal in het roze en doe je een speldje in de haren,als ze geen oorbellen in heeft zeggen ze oh wat een mooie jonge...hè Anne...

Na het baden van de drie baby`s ga ik samen met hans eten. Een flesje cola een paar koekjes en een oliebol maken mijn lunch compleet. Nee toch niet ik neem ook een kokosnoot. Ik wil er een van 50 pesuas maar ik krijg er toch een van 70. Ik heb hem zelf niet uitgezocht, er zit wel kokoswater in maar bijna geen vruchtvlees. Er staat een man bij en die ziet dat, hij vraagt of ik hem zelf heb uitgezocht, nee dus. Nou dan moet die mevrouw me een nieuwe geven, als je hem zelf uitzoekt en er zit niets in, heb je pech, als je hem kreeg van de verkoper dan moet die een neiuwe geven. Ik zeg dat dat niet hoeft, de man heeft wel een goede, ik zeg dat kun je toch niet zien aan de buitenkant, maar hij is er van overtuigd dat hij dat ziet, of er iets in ziet ja of nee. Ik laat hem er een uitkiezen voor mij de volgende keer, zeg ik. Na de lunch ga ik naar de volwassen afdeling, ik help mee met een van de brandwonden patienten het verband te wisselen. Dat was nummer drie voor vandaag, alleen de vrouw moet nog. Die wil niet naar het verbandkamertje lopen, ze wil op bed verzorgd worden. Dat gaan we dus niet doen, weer bijna 3 uur krom aan een te laag bed staan. Zij kan ook lopen, dat is ook goed voor haar, net als voor de mannen. Ze hebben haar vanmorgen als eerste willen doen omdat ze altijd de laatste is maar ze weigerde om uit bed te komen en hier naar toe te lopen. Ik zeg dat ze dat best kan, ze moest eergisteren ook wel een half uur staan tijdens het verschonen. Ik ga haar zeggen dat ze aan de beurt is en moet komen. Er is familie bij haar die haar eten en drinken aan het geven zijn terwijl ze op bed ligt. Ze zegt dat ze niet kan lopen maar ik denk dat ze dat wel kan. De familie praat mee met haar en zeggen dat ze vandaag erg moe is en veel pijn heeft. Ik zeg dat ze om 14 uur met de med. ronde 2 paracetamol heeft gehad en dat de pijn nu minder is dat ze moet proberen te lopen. Dat is goed voor de bloedcirculatie enz enz. Ik zeg dat ik haar zal ondersteunen samen met een andere zuster, die ga ik nu vlug halen want ze stemt ermee in. Ik zeg tegen de andere zuster, geen discussie nu, ze gaat mee zei ze. maar de vrouw begint nu in het Ewe tegen de zuster te praten en dat eindigt erin dat ze niet mee gaat. Ik zeg tegen ws een zoon, dat ze elke dag de lat iets hoger moet leggen, dat we weten dat het niet gemakkelijk is en pijnlijk maar dat het ook voor haar het beste is. Maar de vrouw zelf doet het niet, wij moeten het maar op bed doen, ik zeg nee dat doe ik niet en ik ga weer naar de zusterspost. daar zien ze me nu alleen aankomen zonder mevrouw en ze vinden het belachelijk. het hoofd en nog een zuster staan op en staaien naar de kamer waar deze nevrouw ligt. het duurt een hele poos maar daar komt ze aangelopen. Welliswaar voetje voor voetje, maar ze loopt. Als ze even uit heeft kunnen rusten in de verband kamer ga ik er naar toe, ik zeg dat ik het heel knap van haar vind en dat ik het waardeer dat ze de lat hoger heeft gelegd. Ze bedankt me hiervoor... De zoon loopt nog enkele keren op en neer om spullen, verband, te halen maar kijkt niemand aan. Tot dat hij de laatste keer voorbij komt, dan lacht hij en hij knikt. Ik hoor later van de verpleging dat de familie haar eigenlijk naar een ander ziekenhuis willen hebben, waarom, omdat ze denken dat daar de zorg beter is. Nou daar was dokter Bonsu het niet mee eens, in elk ander zieknhuis doen ze niets meer dan de wonden verzorgen zoals wij dat hier doen. Dat doen ze best goed want bij een van de mannen zag ik een behoorlijke genezing van enkele wonden. Ik hoor morgen wel hoe het vandaag verder gegaan is met haar, al hoor ik ze nu wel een paar keer flink kermen van de pijn, het doet lijkt mij ook veel pijn om het verband eraf te halen en de huid schoon te wrijven. ik vouw ook hier mee wat gaasjes die gesteriliseerd moeten worden, ze hebben er hier heel wat nodig elke dag met deze gewonden. Tegen 16.00 uur ga ik weer naar de kraamafdeling. Daar is nu een drukte op de gang en in de verloskamer, daar liggen 2 vrouwen klaar om te bevallen. Op de gang is een babytje net binnen gebracht. Het kindje is thuis geboren, 3 of 5 dagen geleden hierover verschillen de meningen van de moeder en familie die erbij is. Het naveltje is er al af, er zit pus in het wondje. Ook de oogjes van de baby zijn heel erg opgezwollen. Iemand in het ver afgelegen dorpje waar ze wonen heeft gezegd dat de ogen verzorgd moesten worden met zand of zout. Nou dat hebben ze ws gedaan het is verschrikkelijk, we moeten de oogjes schoonmaken en druppele van de dokter. Als Mavis het oogje open doet, wat we net hebben schoon gemaakt zien we heel veel vies en pus, maar maar maar... het komt ook naar buiten gelopen de pus. we maken het weer schoon, oogje weer open en ik druppel het. Ik ben benieuwd hoe het morgen is met deze baby. de dokter denkt dat het blind zal worden, zo erg is het. Het gaat vaak zo in de dorpjes ver af gelegen, daar zijn dorpsoudsten die het allemaal lijken te weten en men (moet) er naar luisteren. Soms zeggen ze dat ze 2 weken binnen moeten blijven met hun kindje, dan is er al veel gebeurd na die twee weken als je dan toch maar naar een dokter gaat. Vaak hebben ze in zo`n dorp ook een medicijnman die ook`weet hoe het moet` met alle gevolgen van dien. Ook de moeder word flink toe gesproken door de dokter. Ze heeft geen verzekering(ziekenfonds) die moet ze nu eerst ook regelen voordat er verder geholpen wordt. Dan moet ze het kindje gaan voeden want het heeft erge honger. Ik zie ze morgen wek weer in het ziekenhuis. Ik ga nu naar het terrasje. Ik ga achterop een motor en ben er zo. Hans zit er al. We zitten heerlijk, het is niet zo heet geweestvandaag. Dan lopen we naarhuis, douchen en Felixkomt aan. Hij is gisteren weer naar huis gekomen vanuit Accra, hij voelde zich niet goed. Hij is vandaag naar de dokter gegaan en heeft bloed moeten laten prikken. Morgen gaathij met de resultaten naar de dokter terug. Hij heeft van zijn baas 300 cedis gekregen om het onderzoek te laten doen. Zijn baas wil ook dat hij goed onderzocht word zodat hijwat hij mankeert, daar mag geld geen spelbreker in zijn, aardig hè. We vertellen hem van het gebeuren vandaag in het ziekenhuis met de account manager en hij gaat morgen met ons naar de Chieff om dit probleem voor te leggen.

Dan gaan we na het eten van friet, groenten en ei/kip gauw naar binnen, want a het is light off, geenstroom en het stikt van het ongedierte, vanwege het weer, de regen vanvandaag. De generator word gestart en dan is er ook een hoop herrie buiten. Binnen is het koel en kan ik fijn nog even typen. het weer van vandaag, regen dus, maar toch een temperatuur van 30 graden die voelt als 34. Nu om 21.34 uur nog 27 voelt als 32... Goede nacht...