Vanmorgen om 7.00 uur gaat de telefoon, het is Chris, hij vraagt of wij de sleutel hebben van het school gebouw,de electricienswillen aan het werk maar alle deuren zijn op slot. Nee, die hebben wij niet we weten ook niet wie ze wel heeft. Trouwens zegt ie, ik zit hier buiten bij jullie onder het prieeltje. Ja nou ie het zegt, ik hoorde een half uur geleden zoiets een motor vlak bij onze deur., ik wilde nog gaan kijken wie dat was, want`smorgens vroeg hoor ik hier meestal alleen auto`s wegrijden. Nou ja, weg rijden, ze staan vaak alruim een kwartier met de motor aan, zodat de airco hem goed gekoeld heeft voordat de te vervoeren persoon er in gaat zitten. De meeste hebben hier een chauffeur.Ik sta nog in mijn nachtjurk maar ga maar gauw naar buiten. Ik denk dat de timmerman ze heeft maar ik heb geen nummer. Chris belt naar Felix en zo komen we aan het nummer. Dan gaat Chris op zoek naar de sleutels en ik ga me wassen en aankleden. daarna ontbijten en natuurlijk ons dagelijkse tablet tegen malaria niet vergeten in te nemen. Ik doe mijn rugzak vol met uitdeel spulletjes. We lopen naar de school en dara zijn er al veel aan het werk, detikkerman van de deuren en die van het plafond en de electriciens. Hans gaat ze vandaag mee helpen, als het nodig is. Ik ga naar het hoofd van de school om te vragen of ik met de juffrouw van de kleuters en peuters mag gaan overleggen overdetafeltjes en stoeltjes die ze dadelijk willen. Ik laat ze geen overhaaste beslissing nemenen zeg ze dat ze er deze week maar eens over moeten denken, samen. dat gaan ze doen. Ik loop naar het ziekenhuis dwz ik loop een stuk dan roept er iemanddat hij mij naar het ziekenhuis zal brengen, hij kent me dus. Fijn want het is eigenlijk nu al, het is 9.15 uur, veel te heet om te lopen.Buiten bij het ziekenhuis is het weegdag, het is er heel druk zie ik vanaf demotor.Binnen op de kraamafdeling komen de moeders met kindjes die de afgelopen2 a 3 wekengeboren zijn om te wegen en controleren of alles goed gaat met moeder en baby. Ik heb vorige week tegen de moeder van het babytje met de chineese oogjes (die de vader niet mooi vind) gezegd dat ik ze vandaag weer wil zien, MET baby. Ik geef ze 2 gebreide truitjes als ze komt. Het gaat goed met ze , ook het babytje is gegroeit. Ik zeg dat ik hoop dat ik ze volgende week weer zie. Ze zorgd goed voor de baby, ik durf niet te vragen hoe de vader het nu vind en of hij het inmiddels heeft geaccepteerd.

Het is rustig met bevallingen vandaag op de afdeling, wel mogen er enkele moeders met hun baby naar huis. Het wegen hier binnen maakt ook dat het druk is. Ik help met de temperatuur op te nemen van de moeder en het babytje. Ik pak de baby uit en laat de navel zien, bij vele is die niet goed ingedroogd en enkele hebben er zelfs een ontsteking aan. De verloskundige legt ze nog eens uit hoe ze het moeten verzorgen en ook hoe belangrijk dat is. Ze beloven dat ze het goed gaan verzorgen, we zullen het zien volgende week. Ik breng een buisje bloed naar het laboratorium en haal medicijnen bij de apotheek. Ik help even bij de controles van de verloskundigen. het is al gauw tijd om te lunchen dat doe ik op mijn plekje onder de boom met vandaag enkele kleine bananen, die smaken anders dan de normale grote, een oliebol en een kokosnoot met de melk natuurlijk. Ik krijg gezelschap van de schilder die onze kraamafdeling mee heeft geschilderd nl Honnorebel. Hij is erg nieuwschierig naar ons Nederland, is er ook van overtuigd dat hij er ooit gaat zijn, als God het wil. Hij heeft Hans nog niet ontmoet deze reis, ik zeg dat hij maar eens naar de school moet gaan want daar is hij. Honnorebel zal ook nu voor ons gaan schilderen. Hij doet dit samen met Seth, ook een hele goede schilder, hij heeft oa de mooie muurschildering aan de buitenkant van de kraamafdelinggemaakt. Zoiets willen we dadelijk ook op deze school laten doen door hem.

Wie mooie ideeen of plaatjes heeft voor op de buiten muren van deze peuter en kleuterschool,mag ze sturen. Hoeft nu niet a la minuut maar kan later, is een van de laatste klussen.

Dan is het tijd om weer naar binnen te gaan. Ik heb samen met hoofdzuster Mabel 24 muskietennetten uitgepakt en die te drogen gehangen. Ze zijn geschonkenen dienen als preventie tegen malaria. Eindelijk, ik lees al zo lang dat er weet ik hoeveel geld besteed is aan die netten maar ik hab er hier nog nooit een gezien, buiten die paar die wij ooit meebrachten dan. Kijken of het helpt en of ze er onder gaan liggen. Het is al een begin, als ze het hier in het ziekenhuis leren dat het belangrijk is dan gaan zeer later thuis misschien ook een gebruiken... Ik had het er gisteren nog met David over, die heeft best goed gestudeert aan de universiteit hier. Hij weet dat ik `bang` ben voor de muggen, ze lachen er allemaal mee. Maar ze snappen het niet. David vraagt of wij ook muggen hebben in Nederland en als ik ja zeg snapt ie het helemaal niet. Wij hebben ook muggen en toch ben ik er bang voor. Ik zeg dat ik niet bang ben voor de mug op zich, maar voor malaria, de ziekte die ze over kunnen brengen. Ik leg hem uit hoe dat gaat en zeker hier in het ziekenhuis met de patienten die malaria hebben. Hij probeert het te begrijpen maar het is moeilijk zie ik. Ik heb eens ooit van dokter Boni een verhaal gehoord dat hij hier in de dorpjes in het binnenland, zo gezegd, ging vertellen over de ziekte malaria en de muggen die deze ziekte over kunnen brengen. Hij gebruikte hierbij wat foto`s, sommige waren goed uitvergroot zo dat iedereen goed zou kunnen zien hoe een mug eruit ziet en hoe die te werk gaat. Aan het eind van zijn verhaal kwam het dorpshoofd naar hem toe en die zei, dokter, maakt u zich maar niet zo druk, want zulke grote muggen die zitten hier niet...niets van begrepen dus. Als alle netten uitgepakt zijn en te drogen hangen, ze zijn ingespoten met iets zegt Mabel, vraagd ze of ik gaasjes wil knippen en vouwen. Nou ja, dat doe ik en ik pak een grote rol gaas verband en begin te knippen. Maar die verband schaar is zo bot ik heb al heel vlug last van mijn duim van de schaar. Een betere is er niet, dus na een poosje geef ik het knippen af aan een ander. Ik vouw dan de gaasjes wel op en bundel ze met 4 bij elkaar. Dan gaan ze in een waszak en kunnen ze in de sterelisatieketel(die wij ook ooit brachten, in 2005), doet het nog steeds. Dan kunnen ze weer even voruit met de sterile gaasjes. De avonddienst is binnen gekomen en gaat aan het werk. Als het iets over drie uur is bel ik Hans op waar hij is en ga ik ook. Ik ben weer heel moe. Hans is op de school, daar laat ik me afzetten. Ze hebben hard gewerkt de electriciteits leidingen zitten erin, morgen word de draad erdoor getrokken. Ook de timmermannnen zijn klaar, hebben binnen ne buiten het gebouw overal het fraam hangen waar het plafond later in komt. Om de bedrading te kopen moest Chris geld hebben. Nu is op dit moment het geld allemaal al besteed aan bouwmaterialen ik schiet wat voor, want we willen vooruit. Hans en ik lopen naar Blue Skies en drinken wat, ik neem 2 flesjes shandy mee naar huis, kan ik er vanavond en morgen een opdrinken, met tussendoor een glas water. Dan drink ik goed en hetis beter voor mij ivm de alcohol die er toch iets in zit. Om 17.00 uur zijn we thuis, ik ga meteen in de douche, ze hebben vandaag gepoets en we hebben gezegd dat de boiler stuk is, zouden we warm water hebben, nee dus, zo vlug gaat dat niet. Ze zijn trouwens, denken wi,j ook al de hele week bezig over hoe het verder gaat met het hotel. Het is nog niet zeker wie dit verder gaat runnen. Het is vaak zo dat de familie van de overledene, in dit geval de kinderen van Stanley Agosie, alles opeist. Stanley had 3 vrouwen en hoeveel kinderen precies weet ik nu niet. Kan ik morgen misschien zien op de grote sticker op de auto, daar staat een bericht van overlijdenop met daarbij allemaal bekenden en familieleden.We merken het ook aan dat er vaak iets op is,drinken en zo, mevrouw, Pearl geeft volgens hun geen geld om het te kopen.Dus we vrezen dat er nu ook niet veel gemaakt zal worden, dat gaat voor gewoon al niet zo vlug. We bestellen ons eten, ik krijg planteen, gebakken met groenten en ei, Hans heeft nasi en we hebbenananas na. het is heerlijk om buiten te zitten, een zwoele avond. Om 19.00 uur gaf hij nog aan op mijn tablet dat het voor het gezoel 36 graden was. Ja, ik geniet er van...toch anders als thuis, hier hoef je niets te doen... Ik zit nu dus te typen, Felix belt, hij is niet fit, was hij twee weken geleden ook al niet, hij is in Akatsi, terug van Accra dus en gaat morgen naar de dokter in het ziekenhuis, we zijn benieuwd. ... Welterusten... Good night...