Ja, het gaat snel deze week, zonder dat we er erg in hebben is het nu al dinsdag. Na het ontbijt lopen we naar de school, Chris is niet gekomen om ons op te halen vandaar. Op de school aangekomen word er al druk gewerkt door de timmermannen. De timmerlui van de deuren zijn er en ook de timmerman die het plafond en de rest zal maken is aan het werk. De jongens van de electriciteit zijn er niet, Hans belt Chris op, hij zegt dat ze komen als het timmerwerk klaar is. Nou dat is morgen dan zegt Hans, die had er vandaag al opgerekent dat hij mee zou helpen met hun. Zaterdag hadden we aan Mr. Ammagassi, een leraar van de school gevraagd of hij wat kinderen het gebouw op kon laten ruimen, puin en zo. Nou we zien dat er een 20 kinderen hard aan het werk zijn om alles netjes te maken. De juffrouw helpt ook mee. Ze verteld ons dat ze niemand hebben gedwongen dit mee te doen maar ze mochten zich vrijwillig opgeven, dit zijn dus allemaal vrijwilligers, voor ons! Ik heb ze een applaus gegeven, ze klapten mooi mee, voor zichzelf!!! Dat is mooi, ze willen onze vrienden zijn, ja zeg ik dat mag als ik ook jullie vriend mag zijn, nou dat vinden ze goed. Ik heb t-shirts bij voor de timmerlui en geef ze er allemaal een, wat zijn ze er blij mee... Dan loop ik door naar de kleermaker om daar een broek na te laten maken, een copie. Ik leg hem uit wat ik wil, het stof in beide benendezelfde richting en de elastiek in de band en onder aan de benen. Hij belt mij als ie klaar is, ik heb hem mijn Ghaneese nummer gestuurd en zie dan dat hij Atsu heet. Ik zeg waar is Atsi, nou die is er niet, hij is tweeling met een meisje, ik ben nu vergeten hoe dat ook al weer heet. Dan ga ik achterop een motor, het is al heet, te heet om het hele stuk te wandelen, daarbij komt dat ik mijn verkeerde loopschoenen aan heb, ik heb mijn teenslippers aan. In het ziekenhuis is d edokter bijna klaar met zijn ronde op de kraamafdeling. Dan gaat hij naar de volwassenen afdeling, ik ga met hem mee. De mevrouw met hara dille arm en hand zit weer niet omhoog met die hand, de dokter zegt er iets van. Dat heb ik gisteren ook al gedaan, helpt niet. de dokter gaat de hand openmaken zodat de ontsteking vrij komt, vandaag...?De patienten met de brandwonden maken het iedere dag iets beter, ze kunnen weer wat lachen. Ze moeten nog elke dag verzorgd worden ipv om de dag. Druk dus op de dames en herenafdeling. Ik loop daarna door naar het gebouw waar de verloskundige hun controles houden, daar kan ik niets doen vandaag, daarom ga ik terug naar de kraamafdeling. Daar worden 2 vrouwen onderzocht die nog niet zo lang geleden binnen zijn gekomen, ze gaan vandaag bevallen. Ik zie dat het al bijna 12 uur is, ik heb zin in wat drinken en eten. Ik ga lunchen. Als ik net onder de boom zit met mijn cola en oliebol komt Hans er ook aan. Hij heeft ook nog niet gegeten maar dat doet hij dadelijk in het hotel, hij drinkt wel wat met me. Ik haal nog een oliebol en laat Hans er een foto van maken. Ik zeg iedere dag dat ik een oliebol eet onder de boom, ik zal er eens een foto van laten maken, nu Hans er toch is. Na de lunch ga ik weer naar binnen en doe wat dingetjes. Ik voel dat ik moe ben, dat komt als je het niet echt druk hebt. De verloskundigen zijn bezig met het schrijven van de rapporten en ik ga op een bankje voor de balie liggen. De mensen hier die slapen overal als ze even niets te doen hebben, zoals bv in een winkeltje of langs de straat. Ik snap ooit niet hoe ze op zo`n harde ondergrond kunnen slapen. Rachid ziet me liggen en vraagt wat ik doe, ik zeg dat ik me even ontspan en dat ik dan na 15 minuten weer fit ben. Ik probeer dan ook alles te ontspannen stukje bij stukje. En ja hoor, je zult het niet geloven maar ik ben even in slaap geweest. Ik word wakker van een hoop rumoer, er is iets aan de hand besef ik als ik beterwakker ben. Ik loop naar de verloskamer en zie daar een moeder op de grond liggen met een babytje. Wat was er, nou ze wilde naar de verloskamer lopen zonder de zuster te waarschuwen, daar kon ze het niet meer houden. Brigit een verloskundige kon haar nog net op de grond laten gaan zitten en heeft het hoofdje van het kindje opgevangen zodat het niet op de stenen,grond zou vallen. De navelstreng wordt snel doorgeknipt en het kindje op de verzorgtafel gelegd. Dan gaat de aandacht weer naar de moeder, die ligt nog op de grond, navelstreng eruit hangend met een klem eraan. Ze word op geholpen en moet naar de verlostafel lopen om daar op te gaan liggen om alles verder te doen, placenta moet nog geboren worden. het blijkt zo te zijn dat deze mevrouw al 3 kinderen heeft gekregen en alle drie zijn ze thuis geboren. Ze weet dus helemaal niet hoe een bevalling gaat, ze weet niet wanneer het tijd is om te gaan liggen en te persen. Ze loopt gewoon rond totdat het er is. Ik begeleid ze even later naar haar bed en geef het kindje, een gezond meisje aan haar. Het moet drinken, heeft honger. De moeder legt het meteen aan de borsten het drinkt zijn best. De rust op de afdeling is wedergekeerd. Ik ga nog op dedames/heren afdeling kijken en kan even helpen met de brandwonden verzorging. Later op de kraamafdeling is er weer zo`n geval van hoe bestaat het. Een mevrouw, zwanger moest haar bloed laten controleren en daarbij is vast komen staan dat ze flinke malaria onder de leden heeft en een hb gehalte van 5,9. Het Hb gehalte willen ze hier graagbij de 12 hebben als je zwanger bent,dus er is een behoorlijk te kort. Ze moet dus bloed bij hebben. maar er is niemand die er voor haar wil betalen en of bloed geven. Haar familie word gebeld maar die gaan het niet doen. ook haar man weigerd haar geld te geven voor onderzoeken en medicijnen. De verloskundigen hebben een heel gesprek ook met een (schoon)zus die erbij is. Deze mevrouw heeft ook van de week hier al eens voor een probleem gezorgd, ze was gestuurd door de verloskundigen die de controles doen. Ze had haar boekje op de balie gegooid en niets gezegd. Dat vinden de zusters nog steeds niet mooi van haar gedaan. Ook daar word nu nog over gepraat. Deze vrouw blijkt ook in het dorp war ze woont problemen te maken. Maar ze vinden wel dat haar man haar moet helpen, ze draagt potverdikke zijn kind.Had ie dat ook niet moeten doen. De vrouw gaat zonder medicijnen naar huis, maar niiet voordat de verloskundige met rode pen een aantekening in haar boekje heeft gezet, van dat het haar eigen keus is, dat ze goed geadviseert is. Anders geven ze dadelijk hen de schuld als het fout gaat, en daar is best kans op. Het is inmiddels bijna 16.00 uur, ik ga richting huis, naar Blue skies op het tersje zitten, Hans komt daar ook rond deze tijd. Ik laat me half weg afzetten en loop een stuk, ik wil graag verse gebrande grandnuts kopen, vers gebrande pinda`s. Ik weet een plaats waar ze die hebben, echt vers dan. Dat zijn ze, ik koop een flesje vol pinda`s, ze zijn zo vers dat ik thuis de dop eraf moet doen omdat ze nog warm zijn... Ik geef de kindjes die er ook zijn, ieder een eigen gebakken koekje uit deze winkel en neem er zelf ook een. Het zijn wat droge meel koekjes maar ze smaken goed. Ik zit al even op het terras als Hans aankomt lopen, hij was op de school, daar ben ik ook langs gekomen, ik zag dat de poort dicht was maar bleek niet zo ye zijn anders hadden we samen kunnen lopen.We drinkenwat op het terras en lopen door naar huis, we komen onderweg Livingston tegen. Een man die een jaar of acht geleden in ons hotel werkte en die ons altijd bij is gebleven. Hijis nu taxi chauffeur geworden. Hij heeft een meisje in de auto zitten, een kindje van zijn zus, hij brengt haar even weg en komt op bezoek. Ik ga vlug douchen want ik voel me erg plakkerig van de hitte. Maar wat we ook wachten, geen Livingston. Trouwens ook geen dokter Boni, want die zou vanavond ook op bezoek komen.Dan eten we friet met groenten en kip/ei en watermeloen en poopoo. De poesjes, zezijn inmiddels met 3en, moeder met 2 kleintjes, komen ook mee eten.

Het is buiten nog langheet. Vandaag was het 32 graden met een gevoelstemperatuur van41 graden. Zelfs de mensen hier klaagde dat het te heet was. Ik zie je morgen...