Vandaag is de dag dat ik om 11.10 uur deze tijd op de school moet zijn om een live contact te hebben met de kinderen van Kleinerf, de school uit De Mortel. Die hebben op 18 maart een sponserloop gehouden, ze liepen vele rondjes om de nieuwe school en werden gesponserd door familie en/of bekenden. Ikzelf was op 18 maart bij de loop en heb het evenement mogen openen, daarna heb ik mee afgestempeld als er een ronde gelopen was. Op deze dag was het fantastisch weer, een stralende blauwe lucht en de zon scheen volop. Het had niet mooier gekunt, nee het heeft zo moeten zijn... ik vertelde dan ook bij de opening dat ik zeker wist dat de kinderen uit Akatsi die dag aan hen dachten, en het mooie weer gestuurt hadden. Vandaag bij de maandafsluiting op school word het opgehaalde bedrag rechtstreeks aan mij hier in Akatsi bekend gemaakt. Ik zelf ben dan dus op de school, samen met de kinderen van de lagere school, en dat zijn er veel, ruim 700. Ik sta dus betijds op, ben om 6.45 uur al wakker, ik zie dat er buiten al veel mensen zitten, ze zijn hier altijd vroeg op, eigenlijk meteen als het licht wordt. Ik verzorg mezelf en bestel ontbijt, geroosterde (op de bbq)snee brood met gekookt ei en thee. Als ik net zit te eten om 8.00 uur komt Felix eraan, hij wil het een en ander bespreken. Dat doen we dan ook en we eten samen nog wat watermeloen die ze ook hebben gebracht. Naast mijonder het prieeltje zitten enkele familieleden van het hotel, ze helpen mee om knoflook schoon te maken. daar zijn ze hier al enkele dagen mee bezig, ik heb het vermoeden dat dat allemaal voor het weekend is, zou het iets met de begrafenis te maken kunnen hebben?Ik kom hier op terug.Om 8.30 komt Chris me halen, och ja dat had ik afgesproken. We nemen door wat er aan werk gedaan kan worden en komen tot de conclusie dat vooral Chris aan het werk moet met de electriciteit. Voordat we gaan ga ik nog even mijn handen wassen, tenminste dat was de bedoeling, nu blijkt datook het water op is. Geen stroom, geen water, waar ben ik ook al weer oh ja, dit is Afrika...kan gebeuren.We gaan naar de school kijken wat er allemaal in de opslag ligt. Als we daar aankomen blijkt dat er niets ligt in de opslagruimte enwaar het is weet de meester niet. We schrikken en gaan meteen naar Father Paul. Eerst een gesprek over hoe alles tot nu toe verlopen is en hoe het gaat, er blijken wat dingen even recht gezet te moeten worden, dat doen we en we gaan verder.Alle spullen die al gekocht zijn door Felix(gelukkig want alles word snel duurder) liggen hier op de pastorie, voor de veiligheid. We gaan de ruimte in en ja hoor hier liggen oa plafond platen gaas en meer bouwmaterialen, veilig en wel opgeslagen. We gaan Chris aan het werk zetten, ik heb geld van de stichting bij, van de MOV uit De Mortel van het oliebollen bakken en de boekenbeurs kreeg ik een deel mee, en ik ga dit nu gebruiken omChris bijna alleste laten kopen wat hij nodig heeft om deelectriciteit aan te leggen. Dan moeten we wel nog langs het hotel zeg ik, en dat doen we. maar eerst moet Felix naar zijn moeder om een pakje af te geven dat heeft hij vanmorgen vroeg vergeten. Zijn moeder is ergens op bezoek waar enkelevrouwen zeep verzamelen om die rond te brengen bij zieke mensen, vrijwilligers werk dus, goed he. Bij dat huis moet ik zijn moeder ook even begroeten, ze is heel blij me weer te zien en vraagt of ik iets voor haar mee heb gebracht, ik zeg dat ik zal kijken. Op de binnenplaats hier zit een vrouw op de grond met een zakdoek voor haar neus en mond iets uit te zoeken oid. Ik vraag aan Felix wat dat is waar ze mee aan het werk is, het is tabak, die vrouw zoekt goede delen uit om te verkopen, ook word het voor medicijnengebruikt zegt Felix, ik denk dan aan de medicijnmannen die hier ook z'n praktijken hebben waarbij ik me afvraag of het wel verantwoord is, een duidelijke nee, weet ik uit ervaring van enkele zwangere vrouwen.We ronde het af, Felix moet aan het werk in Afflou, nog een heel stuk rijden en ik wil nog voor 11 uur naar het ziekenhuis. Als we bij mijn huisje zijn gaat Felix meteen door naar zijn werk en ik geef Chris het geld. Chris brengt me naar het ziekenhuis, als ik daar aan kom zie ik dat het al bijna half 11 is, de moeite niet waard denk ik. Maar ik vergis me, er is net een bevalling aan de gang, ik ga er heen. De vrouw is al druk bezig met persen het gaat niet, ze moet ingeknipt worden door de verloskundige. Dan wordt het kindje al snel geboren, het word bij de moeder op de buik gelegd. Dat is ook iets wat ze voorheen nooit deden, nu wel al is het op een doek. ik vertel ze dat wij dat ook doen maar dan op de blote huid. Tijd om te gaan. Ik organiseer een moter, die staan er genoeg en laat me naar de school brengen. Daar zijn alle kinderen buiten aan het spelen. Ik ga me voor bereiden, kijken of ik contact kan maken met mijn mobiele wifi. Ik had graag geskypt maar ja er is overdag nog geen stroom geweest dus dat gaat hem niet worden. maar telefonisch live contact is ook al heel bijzonder. Ja, net voor 11.10 heb ik contact en kan ik een whatap sturen naar De Mortel. Ik weet dat ons Suzanne, Christel, ons mam en ons Angela op de school zullen zijn. De kinderen hier hebben en liedje klaar om dank je wel te zingen in het Ewe en in hetEngels. dat hebben we een keer geoefend. De leraar heeft uitgelegd wat er precies gedaan is in De Mortel en de kinderen vinden het geweldig. Ze proberen dank je wel te zeggen in het Nederlands maar de tijd om ze dat alle ruim 700 te leren is te kort, jammer. Dan vertel ik ze nog dat ze heel stil moeten zijn als ik aan de telefoon ben anders hoor ik ze niet. Nou wat was het stil hier, zoveel kinderen die tegelijk hun mond kunnen houden!! Ik hoord ehet bedrag maar kon het niet goed horen, ik dacht eerst 600 euro en nog wat, heel mooi vond ik maar dat was het niet. Ze moesten het nog wel 3 keer herhalen en ik heb het ook nog 2 keer nagevraagd voordat ik zeker wist dat het 2633,08 euro was...!!! Wat een geweldig bedrag. Er brak een hevig gejuich los. Ik rekende het vlug om in cedis maar wist niet meer precies wat de koers nu is. Ik rekende voor 1 euro 3 cedis dan kwam ik uit, 2500x3 is rond de 8000 cedis zei ik. geweldig bedrag. later heb ik het met een leraar even nagekeken en de koers was, een week geleden toen ik wisselde 3.8 dus werd het bedrag 9980 cedis, bijna 10.000 dat klinkt vet he...daar kunnen we hier veel mee doen. Op de school in De Mortel mogen nu enkele kinderen samen met mij uitzoeken wat ik hiervan hier in Ghana ga kopen voor deze school. Ik heb er zin in en ga me hier alvast verdiepen met de leraren wat ze graag zouden willen, wat nuttig zinvol en jaren bruikbaar is zodat ze heel lang en elke dagaan deze kinderen zullen denken. Dan word er op beide scholen om de beurt gezongen en sluiten we langzaam af. De kinderen hier gaan weer naar hun klas op de kinderen na die gisteren zijn uitgekozen om mee te doen aan een festival waarbij ze een echte afrikaanse dans met muziek moeten laten zien.De Afrikaanse dans, oa de Boo boo, mag niet uit deze cultuur verdwijnen vinden vele daarom leren ze dit ook op de school. Als deze kinderen het nu zo jong op de scholen het leren is het weer een generatie lang bewaard, en zo gaan ze door. het is ook heel mooi om te zien ook hoe deze kinderen het al kunnen, hebben ze vaak geleerd van hun ouders. Ik blijf hier nog een hele poos naar kijken en na afloop ga ik weer terug naar het ziekenhuis. Ik koop onderweg 2 oliebollen en een fles water, mijn lunch. dat eet ik bij het ziekenhuis buiten even op. Ik zie dat ze bezig zijn om de generator te maken, fijn en eindelijk. Binnen oop de kraamafdeling hoor ik dat er een keizersnede gepland staat om 14.30 uur, of ik mee wil, ja graag. Ik tel uit wanner we dan terug zijn en dtat haal ik wel, ik wil nl op tijd terug vandaag, waarom dat leg ik dadelijk wel uit. Ik rust even uit samen met de zusters, het is er nl heel erg heet. Om 13.35 uur hebben we stroom, hiep hiep.. Oh wat is dat lekker de ventilators aan... Er is een probleem met 1 van de patienten, ze heeft een keizersnede gehad van de week en mag naar huis. Maar vannacht heeft ze gedroomd dat haar kindje een meisje dood gemaakt werd. Wat is er aan de hand, ja te gek voor woorden. Het kindje, een heel mooi meisje heeft ogen die lijken op chineese ogen, spleetoogjes. De vader vind dat niet goed en wil het kindje niet.. Hij doet ook niets voor zijn vrouw. De vrouw durft nu niet naar huis te gaan omdat ze bang is dat hij het kindje iets aan doet. De vrouw wil niet weg maar moet uit het ziekenhuis. ze snappen er niets van, deze week lag er ook een vrouw die een kindje kreeg wat maar 1 oogje had, de vader en de moeder waren daarbeide blij mee en nu omeen verkeerde vorm oogjes dit probleem. Een van de verloskundige vraagd of ik het mee wil nemen naar Nederland, ik zeg dat dat zomaar niet gaat en dat het kindje van de moeder is. De verloskundige wil de vrouw onderdak geven maar waar ze woont is niet haar eigen huis, ze kan niet zomaar met een kind aankomen. Een andere verloskundige wil het wel hebben, dan wil ze dat via de rechter, dan een brief laten ondertekenen en dan is het voor haar. Zij is er klaar voor zegt ze. Uiteindelijk gaat ze toch, waarheen dat weet ik niet. ze vragen wel of ze volgende week komt wegen, dan weten ze tenminste hoe het met het kindje gaat. Ik hoop dat dit vervolgd wordt. Even voor half drie komt er een medewerker van het laboratorium aan, opzich niets aparts maar nu wel. Hij heeft een jasje aan van zuidzorg, dat moet even op de foto. De dokter Bonsu (medisch assistent)die er ook net is vraagt om ook op de foto te mogen en ik maak er een paar. Ik moet ze naar hem toe sturen, hij is er heel blij mee. De eerste foto sinds hij in Akatsi is, 6 maanden zegt hij. Ondertussen zijn webij de operatiekamer aan gekomen. Daar moeten we wachten op de annastesist, die is er niet terwijl ze vanmorgen vroeg al hebben aangekondigd dat er om half 3 een keisersnede zal zijn. Deze is een speciale zeggen ze, omdat de moeder, een lerares haar eerste kindje bij de bevalling is verloren. Ik heb eerst aan de moeder gevraagd of het goed is dat ik mee ga en dat is oke.We gaan extra goed voor haar zorgen. De verloskundige die er ook bij is Djifa heeft gezegd tegen de dokter dat ik de baby zal ontvangen van hem, nou dat vind ik een hele eer. Alles word klaar gemaakt voor de operatie en intussen word er veel lol gemaakt. Tijdens de operatie gaat het er serieus aan toe, het kindje word geboren en komt in mijn handen. met de verloskundige word het verzorgd en aan de moeder getoond. Tegen de dokter word verteld dat het een meisje is en om 15.45 werd geboren, de score word opgenoemd en dan kunnen we gaan, naar de afdeling met de baby. De oma van het kindje loopt vanaf buiten mee, dol gelukkig is ze dat alles goed is gegaan, ze klapt in haar handen en bedankt ons. Chris komt binnen, mijn tijd is om zegt hij, ik moet mee naar huis. Achter op de moter zittend kom ik erachter dat ik mijn zonnebril ben vergeten, ligt in het ziekenhuis op zusterspost op de plank, terug en vlug gehaald. Ik wilde optijd thuis zijn omdat vandaag het lichaam van de eigenaar, Stanley dus, vanuit het mortuarium naar Magava hotel zal komen om dan door te rijden naar zijn geboorte dorp waar morgen de begrafenis zal zijn. Een deel van zijn tijd woonde hij nl ook in het hotel, in een pas nieuw gebouwd appartemant, een wit huis. Hij zei dan altijd voor de grap dat hij in het witte huis woonde. Dan zei ik net als Obama de president, ja dat vond hij wel leuk.. Om 15 uur zouden ze bij het mortuarium zijn dus dacht ik tussen 15.30 en 16.00 uur hier. Nou dat is dan ook weer de Ghana time, dat is altijd later, maar ja ik wil het niet missen dus ik zorg dat ik op tijd ben. Tegen 17.00 uur komen ze met veel wagens de binnenplaats van het hotel op rijden. In een witbusje met een rood kruis ligt het lichaam. deze wagen is hier een lijkwagen. Met luide sirene komt hij binnen rijden. Buiten de poort staat ook een vrachtwagen met daarop een heel orkest, deze muziek hoort erbij. Ze spelen de hele weg naar het dorp toe door, en ook nu hier voor het hotel. Naast mijn huisje woont de moeder van de vrouw van Stanley, ze komt uit haar huisje gelopen en begint heel hard te huilen en maakt bewegingen over haar buik met haar armen. Langzaam loopt ze naar het busje toe en wrijft erover, hierbij blijft ze schreeuwen en huilen. Erg aandoenlijk om te zien. uit recpect ben ik gaan staan en ik merk dat de mensen die mee gekomen zijn dit respecteren. Na even rijd de stoet weer door, naar het geboorte dorp waar vannacht de hele nacht gewaakt gaat worden, door middel van zang en dans. Ik ga weer genieten van de rust die er is, bestel mijn eten en ga douchen er is nl nu weer water. Er staan hier 2 tanks op een hoge toren en daar word regenwater in opgevangen en als dat er niet is kunnen zedie zelf bij vullen. Uit de kraan bij de wasbak kwam gewoon water even geleden maar nu ik onder de douche wil komt er maar zo'n klein straaltje uit dat ikwat er komt maar opvang in een emmer om niets te verliezen of tekort te komen. Ik doe zo zuinig mogelijk maar voel me wel lekkeropgefrist. Als ik klaar ben geef ik aan de nachtwacht door dat het water op is, ja dat weet hij, hij is het net aan het bijpompen, gelukkig.Vanavond eet ik friet met gekookte groentes en gebakken ei met alleen tomaat erbij. Als toetje heb ik nog watermeloen en een stuk kokosnoot. Heerlijk gegeten, met de poes. Nog een poosje buiten gezeten en gaan werken aan mijn verhaal. Om 23.38 heb ik nog stroom en ben ik klaar. Oh ja vandaag was het 31 graden metde gevoelstempvan 39 gaf mijn telefoon aan.