Vandaag is het vrijdag 20 maart de dag dat ik naar Ghana ga. Mijn man Hans is er al voor zijn werk bij Vlisco is hij eerst naar ivoorkust geweest 3 dagen voor werk bij Uniwax(Vlisco)en woensdag ging hij door naar Ghana, om daar bij GTP ookeen onderdeel van Vlisco uitHelmond te werken. Om 6.30zijn ons Suzanne en ons mam bij mij om me weg te brengen naar Dusseldorf, vandaar uit ga ik met het vliegtuig eerstnaar Frankfurt en danin een ander vliegtuig naar Ghana.We zijn mooi op tijd in Dusseldorf, koffers uitladen en dan rijden ze meteen weer terug naar huis, ik kom er wel. Ik ga me inchecken, tenminste dat denk ik. Bij Lufthansa staan mensen om me te wijzen naar een ander loket waar ik mijn ticket om kan laten boeken. er is een staking, er word niet gevlogen... Nou daar sta ik dan..ik kan met de trein naar frankfurt, ze kijkt op haar horloge, ja ik heb tijd om daar op tijd aan te komen voor mijn vliegtuig. Potverdikke, hier heb ik niet op gerekend. Hoe kom ik bij het station??? Ze wijst me de weg naar de S11 een trein die ik moet hebben,maar ik kan niet zo goed Duits meer sinds ik meer engels moet praten. Ik vraag her en der de weg, laat politie me helpen mijn koffers in een lift te krijgen omdat mijn karretje niet door de paaltjes kan. Blijkt dat ik daar niet moet zijn, de roltrappen werken niet, ik moet buiten om daar werkt ie wel, toch niet als ik er aankom, weer naar binnen, op zoek naar deS11, dan word ik gewezen naar een helling die naar beneden gaat, geen lift , geen roltrap dan maar een schuine helling. En ja hoor daar staat een trein, maar moet ik deze wel hebben? Ik durf er niet in te gaan wil het gaan vragen aan iemand die erin zit maar dan rijd hij aan. Ik zie op de achterkant S11 staan, ja dat was ie. Na enkele minuten wachten zie ik iemand aankomen en ik vraag of ik goed ben, ja hoor hier komt zo weer de S11, gelukkig. Ik maak me druk dat ik maar niet te laat ga komen voor mijn vliegtuig. Na 20 minuten wachten komt de volgende, ik laad mijn 2 zware koffers van het wagentje in de trein. Als ik dan even sta denk ik, ja hoe moet ik dat dadelijk in Frankfurt doen met zoveel bagage, ik riskeer dat de trein nog even wacht en pak vlug mijn wagentje van het vliegveld de trein in. Zo, gehaald, ik kan even rustig zitten, al heb ik eerst nog aan een passagier gevraagd of ik zeker wel goed zit. Dan zijn we zo in Dusseldorf op het grote station, het zou de vijfde halte zijn, het klopt. Ik met mijn vliegveldwagentje uit de trein, op zoek naar de volgende trein, de trein naar Frankfurt. ik zie 3 jongens lopen die ook zoeken, ik vraag of ze ook naar Frankfurt gaan, nee dat niet maar ik moet wel ook een verdieping hoger zijn, dan moet ik daar ook zien te komen. Ze wijzen me de lift die is toevallig recht achter mij, geluk dus. Als ik boven ben komt de trein al aanrijden, ik doe mijn koffers er een voor een in en word daarbij geholpen door een mevrouw die me ziet ploeteren. Ik bedank ze hartelijk en nestel me vlakbij mijn koffers op een stoel. Na ruim een uur in deze trein kom ik aan in Frankfurt op het station en dat is bij het vliegveld. Ik zoek een nieuw karretje en rijd met mijn koffers naar de incheckbalie. Ik moet bij een andere zijn want mijn tichet is omgeboekt. De dame achter deze balie weegt ook meteen mijn koffer en tas, ze kan ze helaas niet met de band afvoeren, want de lopende band is stuk...het moet niet erger worden vandaag. ze weegt mijn tas, die blijkt veel lichter te zijn als ik dacht, en het scheelt neit zo'n beetje, het maakt 6 kilo uit. dat is heel erg als je weet dat dat 6 kilo weggeef spullen zouden zijn geweest, en dat is veel, de koffer is wel aan zijn gewicht, ik ga verder naar de balie waar ze wel de koffers kunnen wegvoeren. Dat is pech, hier staat nu een hele lange rij, wachten dus,maar och, ik heb tijd genoeg. Hier blijkt nu dat mijn tas wel aan zijn gewicht is en mijn koffer er zelfs over. De mevrouw laat het voor wat het is en ik mag zonder bij te betalen door... Dan de douane nog, geen probleem even wat winkelen, de wiskey kopendie we altijd meenemen om de bacterien weg te spoelen, mochten we last van de buik krijgen, wachten tot het tijd is om in het vliegtuig te gaan en hopla de lucht in. Ik was nu zo moe dat ik alleen het eerste stukje opstijgen heb meegekregen ik ben meteen in slaap gevallen. Wakker geworden om een drankje te nemen en wat zoutjes en weer in slaap gevallen. Halverwege de vlucht kon ik wakker blijven. We kregen te eten, spagetti en op tijd kwamen ze met drinken rond. Ik had goede buurt met mijn buurman, een Ghanees die al 15 jaar in Duitsland woont. Hij gaat even op bezoek tjuis, moet naar een begrafenis en vliegt zondagavond weer terug. Ik zeg dat dat duur is vooir 2 dagen, dat beaamt hij. Hij zou gisteren gaan, maar Lufthansa vloog gisteren niet op buiten Europa vluchten, vandaag niet op binnenlandse vluchten en morgen weer geen buiten europa, ik heb dus eigenlijk geluk gehad ipv pech bedenk ik me nu.! Het is ook de vierde dag al, ik wist van niets, te druk geweest om tv te kijken de laatste dagen.